Ojciec Izby
Ojciec Izby (ang. Father of the House) – tytuł nadawany parlamentarzyście, który ma najdłuższy nieprzerwany staż w Izbie Gmin, izbie niższej parlamentu Wielkiej Brytanii[1].
Ojciec Izby nie ma żadnych formalnych obowiązków z wyjątkiem wyborów Spikera Izby Gmin[2].
| Imię i nazwisko | Data wyboru do Izby Gmin | Od kiedy nosił tytuł „ojca Izby” | Do kiedy nosił tytuł „ojca Izby” |
|---|---|---|---|
| John Fagg | 1654 | 1701 | 1701 |
| Thomas Turgis | 1659 | 1701 | 1704 |
| Christopher Musgrave | 1661 | 1704 | 1704 |
| Thomas Strangeways | 1673 | 1704 | 1713 |
| Sir Richard Onslow | 1679 | 1713 | 1715 |
| Thomas Erle | 1679 | 1715 | 1718 |
| Edward Vaughan | 1679 | 1718 | 1718 |
| Richard Vaughan | 1685 | 1718 | 1724 |
| William Powlett | 1689 | 1724 | 1729 |
| Justinian Isham | 1694 | 1729 | 1730 |
| Charles Turner | 1695 | 1730 | 1738 |
| Roger Bradshaigh | 1695 | 1738 | 1747 |
| Edward Ashe | 1695 | 1747 | 1747 |
| Thomas Cartwright | 1701 | 1747 | 1748 |
| Richard Shuttleworth | 1705 | 1748 | 1749 |
| Phillips Gybbon | 1707 | 1749 | 1762 |
| John Rushout | 1713 | 1762 | 1768 |
| William Aislabie | 1721 | 1768 | 1781 |
| Charles FitzRoy-Scudamore | 1733 | 1781 | 1782 |
| Robert Nugent, 1. hrabia Nugent | 1741 | 1782 | 1784 |
| Charles Frederick | 1741 | 1784 | 1784 |
| Welbore Ellis | 1741 | 1784 | 1790 |
| William Drake | 1746 | 1790 | 1796 |
| Philip Stephens | 1759 | 1796 | 1806 |
| Clement Tudway | 1761 | 1806 | 1815 |
| John Aubrey | 1768 | 1815 | 1826 |
| Samuel Smith | 1788 | 1826 | 1832 |
| George Byng | 1790 | 1832 | 1847 |
| Charles Watkin Williams-Wynn | 1799 | 1847 | 1850 |
| George Harcourt | 1806 | 1850 | 1861 |
| Charles Merrik Burrell | 1806 | 1861 | 1862 |
| Henry Lowther | 1812 | 1862 | 1867 |
| Thomas Williams | 1820 | 1867 | 1868 |
| Henry Lowry-Corry | 1825 | 1868 | 1873 |
| George Cecil Weld Weld-Forester | 1828 | 1873 | 1874 |
| Christopher Talbot | 1830 | 1874 | 1890 |
| Charles Pelham Villiers | 1835 | 1890 | 1898 |
| John Mowbray | 1868 | 1898 | 1899 |
| William Wither Beach | 1857 | 1899 | 1901 |
| Michael Hicks-Beach | 1864 | 1901 | 1906 |
| George Finch | 1867 | 1906 | 1907 |
| Henry Campbell-Bannerman | 1868 | 1907 | 1908 |
| John Kennaway | 1870 | 1908 | 1910 |
| Thomas Burt | 1874 | 1910 | 1918 |
| T.P. O’Connor | 1880 | 1918 | 1929 |
| David Lloyd George | 1890 | 1929 | 1945 |
| Edward Turnour, 6. hrabia Winterton | 1904 | 1945 | 1951 |
| Hugh O’Neill | 1915 | 1951 | 1952 |
| David Grenfell | 1922 | 1952 | 1959 |
| Winston Churchill | 1924 | 1959 | 1964 |
| Rab Butler | 1929 | 1964 | 1965 |
| Robin Turton | 1929 | 1965 | 1974 |
| George Strauss | 1934 | 1974 | 1979 |
| John Parker | 1935 | 1979 | 1983 |
| James Callaghan | 1945 | 1983 | 1987 |
| Bernard Braine | 1950 | 1987 | 1992 |
| Edward Heath | 1950 | 1992 | 2001 |
| Thomas Dalyell | 1962 | 2001 | 2005 |
| Alan Williams | 1964 | 2005 | 2010 |
| Peter Tapsell | 1966 | 2010 | 2015 |
| Gerald Kaufman | 1970 | 2015 | 2017 |
| Kenneth Clarke | 1970 | 2017 | 2019 |
| Peter Bottomley[3] | 1975 | 2019 | 2024 |
| Edward Leigh[4] | 1983 | 2024 | nadal |
Przypisy
edytuj- ↑ Father of the House. parliament.uk. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Father of the House: House of Commons Background Paper. [w:] House of Commons Library [on-line]. parliament.uk, 6 października 2019. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Peter Walker: The new parliament – what and who to watch out for. [w:] The Guardian [on-line]. 16 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-22].
- ↑ Edward Leigh: The staunch Thatcherite taking centre stage as the new Father of the House [online], Sky News [dostęp 2024-07-15] (ang.).