Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita

Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita – typ siedmiu amerykańskich okrętów zaopatrzeniowych, zbudowanych dla United States Navy w latach 60. i 70. XX wieku.

Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita
Ilustracja
USS „Wichita” (AOR-1)
Kraj budowy

 Stany Zjednoczone

Użytkownicy

 US Navy

Stocznia

General Dynamics, Quincy
National Steel and Shipbuilding

Wejście do służby

1969-1976

Wycofanie

1993-1996

Zbudowane okręty

7

Okręty w służbie

0

Dane taktyczno-techniczne[1]
Wyporność

14 048 t (standardowa)
39 790 t (pełna)

Długość

200,6 m

Szerokość

29,3 m

Zanurzenie

10,1 m

Napęd

2 turbiny parowe, 2 śruby

Prędkość

20 węzłów

Załoga

420, w tym:
22 – oficerowie
398 – pozostały personel

Uzbrojenie

początkowo:
4× podwójna armata kal. 76,2 mm
po modernizacji:
1× wyrzutnia przeciwlotniczych pocisków rakietowych Sea Sparrow,
2× system Phalanx CIWS

Wyposażenie lotnicze

2 śmigłowce CH-46 Sea Knight

Okręty budowane były w stoczniach General Dynamics Quincy Shipbuilding Division w Quincy (6 jednostek) oraz National Steel and Shipbuilding Company w San Diego (1 okręt)[2].

Typ Wichita zaprojektowany został z myślą o wspieraniu grup bojowych lotniskowców ZOP typu Essex. Ze względu na specyfikę działań były to okręty mniejsze od pełniących analogiczną rolę w grupach lotniskowców uderzeniowych jednostek typu Sacramento. Okręty typu Wichita rozwijały także mniejszą prędkość i potrzebowały mniejszej załogi, co przekładało się na niższe koszty eksploatacji[1].

Jednostki rozpoczęły służbę w latach 1969-1976[2]. Zarówno podczas wojny wietnamskiej jak i po niej, gdy ze względu na cięcia w budżecie zbrojeniowym ze służby wycofano typ Essex, okręty zaopatrzeniowe typu Wichita wykorzystywano do zaopatrywania grup lotniskowców uderzeniowych. Dały się w związku z tym zauważyć problemy wynikające z ich ograniczonej prędkości i niedostatecznej ładowności[1]. Kolejna fala cięć budżetowych na początku lat 90. była przyczyną wycofania okrętów w latach 1993-1996[2].

Okręty mogły przewozić 26 880 000 l paliwa (zarówno okrętowego jak i lotniczego), posiadały 1883 m³ przestrzeni ładunkowej do przewozu amunicji, 1741 m³ do przewozu innych materiałów stałych oraz 425 m³ chłodni. Jednostki były początkowo uzbrojone w cztery podwójne armaty kal. 76,2 mm. Na początku lat 80. zostały przezbrojone w dwa systemy Phalanx CIWS oraz wyrzutnię rakietowych pocisków przeciwlotniczych Sea Sparrow. Na pokładzie okrętów znajdowały się lądowiska dla dwóch śmigłowców CH-46 Sea Knight[1].

Okręty edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Navy Replenishment Oiler Wichita (1968). U.S. Department of Transportation Maritime Administration. [dostęp 2013-07-27]. (ang.).
  2. a b c AOR-1 Wichita Ship List. Global Security. [dostęp 2013-07-27]. (ang.).