Ontario Scotties Tournament of Hearts – prowincjonalne mistrzostwa kobiet Ontario w curlingu, zwycięska drużyna występuje jako reprezentacja prowincji na Tournament of Hearts. Pierwsza edycja miała miejsce w 1956, mistrzostwa kraju rozgrywane są od 1961.
W rywalizacji na poziomie prowincjonalnym rozgrywanej sposobem kołowym bierze udział 10 zespołów:
Northern Ontario: 4 najlepsze drużyny turnieju Northern Ontario Provincials. Jest to turniej otwarty, zależnie od ilości zgłoszonych drużyn rozgrywany metodą kołową lub triple knockout.
Southern Ontario: 6 zespołów. Ta część prowincji podzielona jest podobnie jak u mężczyzn na 16 stref, po 4 w każdym regionie. Z turniejów w każdej strefie wyłaniane są dwie najlepsze drużyny, które uczestniczą w rozgrywkach międzyregionalnych (1-2 lub 3-4), tam wyłaniane są również dwie najlepsze zespoły uczestniczące już w rozgrywkach prowincjonalnych. Dodatkowo dwa miejsca przypadają dla zespołów uczestniczących w Challenge Round. Wszystkie etapy rozgrywa się poprzez double knockout.
Reprezentacja Ontario na Tournament of Hearts i mistrzostwach świataedytuj
Drużyny grające w barwach Ontario 5 razy sięgały po tytuł mistrzyń Kanady. Pierwszy raz miało to miejsce w 1986, kiedy uczyniła to Marilyn Darte. Okres przełomu lat 80. i 90. był jednym z najlepszych w historii curlingu w Ontario. Sukces został powtórzony w 1988 i 1990 przez Heather Houston i Alison Goring. Dodatkowo w 1989 Houston obroniła tytuł występując jako Team Canada. Złoty medal Tournament of Hearts wywalczyła Marilyn Bodogh (Darte to nazwisko po mężu) w 1996, na kolejny sukces trzeba było czekać 17 lat – w 2013 mistrzostwo wywalczyła Rachel Homan.
Podczas występów na mistrzostwach świata za każdym razem Kanadyjki plasowały się na podium. Dwukrotnie do tytułów mistrzyń globu sięgnęła w latach 1986 i 1996 Darte/Bodogh[3][4]. Houston w 1988 brała udział w finale, jednak przegrała go na korzyść Niemek (Andrea Schöpp)[5], rok później (wygrywając mistrzostwa Kanady jako obrońca) zdobyła upragnione złoto pokonując Trine Trulsen z Norwegii[6]. W 1990 Goring wróciła z brązem[7].
