Orszak weselny w Moskwie (XVII wiek)
Orszak weselny w Moskwie (XVII wiek) (ros. Свадебный поезд в Москве (XVII столетие)) – obraz olejny Andrieja Riabuszkina, namalowany w 1901.
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1901 |
| Medium | |
| Wymiary |
90 × 206 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Okoliczności powstania obrazu edytuj
Andriej Riabuszkin był fascynatem historii Rusi i Rosji, jej kultury ludowej, tradycyjnych zwyczajów i strojów. W szczególności pociągał go XVII wiek. W swoich obrazach malarz pragnął ukazywać żywy obraz dawnej Rosji i jej kultury; częściowo naśladował przy tym styl malowania Wasilija Surikowa. W odróżnieniu jednak od tego twórcy ograniczał malowanie dramatycznych scen i przełomowych momentów historii, pragnąc raczej ukazywać życie codzienne zwykłych Rosjan[1]. Fascynacja historią przekładała się przy tym na liryzację i idealizację przedstawianych scen[1].
Opis i wymowa obrazu edytuj
Orszak weselny w Moskwie (XVII wiek) ukazuje tradycyjny przejazd przez miasto, poprzedzający w rosyjskiej tradycji ceremonię zaślubin w cerkwi. Akcja obrazu rozgrywa się na moskiewskiej ulicy wczesną wiosną, w czasie roztopów, przy leżącym jeszcze częściowo śniegu. Weselnicy, ubrani w tradycyjne futrzane czerwone, brązowe lub białe płaszcze, mężczyźni w kołpakach na głowach, kobiety w chustach lub obszytych futrem czapkach konno lub pieszo podążają w stronę przedstawionej na dalszym planie, wzniesionej w staroruskim stylu prawosławnej świątyni. Otaczają jaskrawo czerwoną karetę, w której znajduje się niewidoczna dla widza młoda para. Od grupy weselników odłącza się tylko jedna kobieta, ubrana w kolorowy ludowy strój, która odwrócona plecami do orszaku stoi obok jednej z chat przy drodze, którą porusza się orszak. Na jej twarzy widoczny jest smutek.
Riabuszkin wiernie oddał na obrazie wygląd siedemnastowiecznej Moskwy z jej niską, drewnianą zabudową, błotnistymi drogami, przydrożną kapliczką oraz rosnącymi w mieście brzozami. Jedynym murowanym obiektem na obrazie jest widoczna w oddali cerkiew[1]. Kompozycja obrazu jest dynamiczna – postacie są w szybkim ruchu, orszak został przedstawiony niemal jak ulotna wizja, która za chwilę przestanie istnieć. Wrażenie to podkreśla fakt, iż weselnicy zostali ukazani wieczorem, przy ostatnich promieniach słońca[1]. Tajemniczość postaci kobiecej na pierwszym planie oraz jaskrawe kolory użyte do namalowania grupy weselników nadają obrazowi baśniowego klimatu[1]. Riabuszkin wyraził w ten sposób swój stosunek do idealizowanej przez siebie przeszłości i kultury ludowej Rosji, a także nostalgię wobec zmian zachodzących w kraju, zrywających z dawnymi tradycjami[1].