Osetnogrodzisko wczesnośredniowieczne położone na terenie dzisiejszego Stargardu, ok. 1 km na południowy wschód od Starego Miasta, w dzielnicy o tej samej nazwie.

Ośrodek ten założono w VIII wieku[1]. Został wzniesiony jako gród schronieniowy dla mieszkańców opola, położony był na trudno dostępnym terenie, wśród bagien rozlewisk Iny i Krąpieli[2]. Grodzisko stanowi dziś ziemny owal o wymiarach 150 na 200 m[3]. Pierwotnie średnica grodu wynosiła 200-300 m[4]. Obecnie zarys grodziska prawie nieczytelny w terenie. Zachował się jedynie majdan o wysokości 2 m ponad powierzchnię terenu.

Grodzisko przestało funkcjonować na przełomie IX i X wieku, kiedy powstał nowy gród w Stargardzie – wskazuje na to brak materiału archeologicznego z tego okresu[5]. Grodzisko zostało ponownie zasiedlone już jako osada w XII wieku.

Przypisy

edytuj
  1. Ober M., Stargard Szczeciński, Warszawa 1988, s. 5.
  2. Filipowiak W., Stargard we wczesnym średniowieczu [w:] Z Dziejów Ziemi Stargardzkiej, Dopierała B. (red), Poznań 1969, s. 83.
  3. Rogosz R., Stargard wczesnośredniowieczny [w:] Dawny Stargard. Miasto i jego mieszkańcy. Materiały z sesji naukowej 18-19 X 2000, Stargard 2000, s. 21.
  4. Ober M. op. cit., s. 11.
  5. Filipowiak W., Początki Stargardu [w:] Szczecin, nr 7-8 (1961), s. 61.