Ostra Góra (Góry Bardzkie)

Ostra Góra (tuż po 1945 roku Ostry Szczyt, niem. Königshainer Spitzberg – 751,7 m n.p.m.[2]) – trzeci pod względem wysokości szczyt Gór Bardzkich, wznoszący się wyraźnie zaznaczoną kulminacją w grzbiecie głównym południowo-wschodniej części ich łańcucha (Grzbiet Wschodni).

Ostra Góra
Ilustracja
Na szczycie Ostrej Góry
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Góry Bardzkie
Grzbiet Wschodni

Wysokość

752[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostra Góra”
Ziemia50°27′57,28″N 16°44′44,59″E/50,465910 16,745720

Ostra Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków ilastych, miejscami przechodzących w mułowce, należących do struktury bardzkiej[1].

Porośnięta w całości lasem świerkowym i świerkowo-bukowym, z bukami przybierającymi w okolicy szczytu skarłowaciałe formy[1].

Historia

edytuj

Ostra Góra długo (jeszcze po II wojnie światowej) uchodziła za najwyższy szczyt Gór Bardzkich[1]. Jako „najwyższa” góra bezpośrednio dostępna z Kłodzka, była bardzo popularna. Kłodzkie Towarzystwo Górskie już na początku swego istnienia (koniec XIX wieku) wzniosło tu drewnianą wieżę widokową 17-metrowej wysokości, z dwoma pomostami widokowymi[1].

W 1890 roku kilkadziesiąt metrów poniżej szczytu zbudowano letnią restaurację, którą później przekształcono w całoroczne schronisko nazwane Hubertusbaude[1]. Po 1945 roku góra utraciła swoje znaczenie turystyczne. Schroniska nie uruchomiono i z czasem popadło w całkowitą ruinę[1]. Wieża widokowa, postawiona na nowo w roku 1927, przetrwała do połowy lat 50. XX wieku[1].

Szlaki turystyczne

edytuj

Przez szczyt Ostrej Góry przechodzi szlak turystyczny:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 173, 174. ISBN 83-85773-04-5.
  2. Geoportal 2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2017-11-25].

Bibliografia

edytuj