Palazzo Campana (Colle Val d’Elsa)
Palazzo Campana – manierystyczna rezydencja położona w Colle di Val d’Elsa; pałac zbudowany na wprost Ponte Campana (obecny most został zbudowany na miejscu starszego mostu zwodzonego, który zawalił się na początku XVI w.) jest dziełem toskańskiego manieryzmu; został zbudowany według projektu architekta i rzeźbiarza Baccio d’Agnolo (co potwierdza Vasari) w 1536 r. i nie został w pełni ukończony.
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Styl architektoniczny |
manierystyczny |
Architekt | |
Kondygnacje |
2 |
Ukończenie budowy |
1536 |
Położenie na mapie Toskanii ![]() | |
Położenie na mapie Włoch ![]() | |
![]() |
Fasada jest dwukondygnacjowa, główne wejście zostało zaakcentowane potężnym portalem renesansowym z kamienia obrobionego tak, aby imitować fasety obrobionego kamienia szlachetnego; po bokach portalu znajdują się po dwa duże okna; fasada została zbudowana częściowo z piaskowca, resztę jej płaszczyzn pokrywa tynk. Podstawą na której zbudowano pałac jest skarpa, na której wznosi się obronny bastion stanowiący cokół budynku. Główny portal pałacu jest jednocześnie jedną z miejskich bram prowadzącą na Via del Castello, główną ulicę historycznego centrum Colle di Val d’Elsa, przy której znajdują się liczne domy domy zamożnych mieszczan, m.in.: Palazzo del Capitano z XVI w., Palazzo Buonaccorsi z XV w., Palazzo Giusti (XV-XVI w.) oraz średniowieczna wieża mieszkalna, w której urodził się architekt, rzeźbiarz i urbanista Arnolfo di Cambio z XIII w.
Bibliografia edytuj
- AA.VV, Colle di Val d’Elsa nell'età dei Granduchi medicei, Centro Di (a cura di), Grafiche Piccardi, Firenze, 1992
- Alessandro Naldi, Mille e una Toscana: paesaggi, città, borghi, castelli, ville, abbazie dagli *Appennini, alle colline, al mare, Certaldo 2001
- Pietro Nencini, Colle di Val d’Elsa: diocesi e città tra '500 e '600, Società storica della Valdelsa, Siena 1994
- Paolo Portoghesi, Dizionario enciclopedico di architettura e urbanistica, Roma 1968
- Giorgio Spini, Architettura e politica da Cosimo I a Ferdinando I, L. S. Olschki, Firenze 1976