Parki narodowe w Argentynie

lista w projekcie Wikimedia

Parki narodowe w Argentynie – obszary prawnie chronione na terenie Argentyny, reprezentatywne dla regionu zoogeograficznego i wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi lub szczególnie atrakcyjne dla badań naukowych.

Mapa konturowa Argentyny
Rozmieszczenie parków narodowych na terenie Argentyny, numeracja odpowiada poniższemu zestawieniu (stan na 1 lipca 2022 roku)

W Argentynie znajduje się 38 parków narodowych, które obejmują 48 obszarów chronionych o łącznej powierzchni 14 778 417 ha (stan na 1 lipca 2022 roku). Wszystkie parki zarządzane są przez Administración de Parques Nacionales[1].

Historia edytuj

Historia parków narodowych w Argentynie sięga 1903 roku, kiedy to argentyński badacz przyrody Francisco Moreno (1852–1919) podarował 75 km² ziemi u stóp Andów na zachód od jeziora Nahuel Huapí w celu utworzenia tu parku narodowego[2]. Obszar ten stał się zalążkiem większego obszaru chronionego wokół San Carlos de Bariloche – 17 stycznia 1907 roku oryginalny teren został rozszerzony do 43 tys. h na mocy dekretu prezydenta Argentyny José Figueroy Alcorty (1860–1931)[2]. Pierwszy park narodowy – Parque Nacional del Sud (pol. „Park Narodowy Południa”) – został utworzony 8 kwietnia 1922 roku dekretem prezydenta Hipólito Yrigoyena (1852–1933)[2].

30 września 1934 roku uchwalono ustawę nr 12.103, która dała podstawę prawną do tworzenia krajowych obszarów chronionych[2]. Na mocy ustawy powstała Generalna Administracja Parków Narodowych i Turystyki[2]. Parque Nacional del Sud został przekształcony w dwa parki narodowe: Park Narodowy Iguazú i Park Narodowy Nahuel Huapi[2]. Argentyna była trzecim krajem w Ameryce, po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, który ustanowił parki narodowe[2].

We wrześniu 1936 roku rząd sporządził projekt kolejnych siedmiu parków narodowych, które utworzono przed 1945 rokiem[2]. W tym samym roku powstał również Park Narodowy Laguna Blanca[2]. Do 1970 roku ustanowiono kolejne sześć parków[2]. W latach 70. XX w. utworzono kolejne pięć parków[2].

W grudniu 1980 roku uchwalono ustawę 22.531, obowiązującą do dzisiaj (stan na styczeń 2019), która znowelizowała prawo o ochronie parków narodowych[2]. Według ustawy, parki narodowe to obszary prawnie chronione na terenie Argentyny, reprezentatywne dla regionu zoogeograficznego i wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi lub szczególnie atrakcyjne dla badań naukowych[3].

W latach 80. XX w. nie utworzono żadnego nowego parku narodowego; natomiast dwa zostały wpisane listę światowego dziedzictwa UNESCOPark Narodowy Los Glaciares (1981) i Park Narodowy Iguazú (1985)[2].

W latach 90. XX w. powstało sześć parków narodowych[2]. Kolejne osiem utworzono w latach 2000–2010[2]. W roku 2000 na listę światowego dziedzictwa UNESCO wpisano Park Narodowy Talampaya, a w 2017 roku także Park Narodowy Los Alerces[4][5].

Parki narodowe edytuj

Poniższa tabela przedstawia argentyńskie parki narodowe:

Nazwa parku narodowego – polska nazwa wraz z nazwą w języku hiszpańskim;
Rok utworzenia – rok utworzenia parku;
Powierzchnia – powierzchnia parku w km²;
Położenieprowincja;
Uwagi – informacje na temat statusu rezerwatu biosfery UNESCO, posiadanych certyfikatów, przyznanych nagród i wyróżnień międzynarodowych itp.
Zestawienie parków narodowych w Argentynie
Lp. Zdjęcie Nazwa parku narodowego Rok utworzenia Powierzchnia
(km²)
Położenie Uwagi
1.   Park Narodowy Aconquija
Parque nacional Aconquija
1995 762,07 Tucumán
2.   Park Narodowy Ansenuza
Parque nacional Ansenuza
2022 6614,16 Córdoba Rezerwat biosfery UNESCO, wpisany na listę konwencji ramsarskiej[6], Ostoja ptaków IBA
3.   Park Narodowy Baritú
Parque nacional Baritú
1974 724, 39 Salta Ostoja ptaków IBA
4.   Park Narodowy Bosques Petrificados de Jaramillo
Parque nacional Bosques Petrificados de Jaramillo
2012 635,43 Santa Cruz
5.   Park Narodowy Calilegua
Parque nacional Calilegua
1979 763,06 Jujuy Ostoja ptaków IBA[7]
6.   Park Narodowy Campos del Tuyú
Parque nacional Campos del Tuyú
2009 30,4 Buenos Aires Wpisany na listę konwencji ramsarskiej
7.   Park Narodowy Chaco
Parque nacional Chaco
1954 149,81 Chaco Ostoja ptaków IBA
8.   Park Narodowy Ciervo de los Pantanos
Parque nacional Ciervo de los Pantanos
2018 52 Buenos Aires Ostoja ptaków IBA; wpisany na listę konwencji ramsarskiej
9.   Park Narodowy Copo
Parque nacional Copo
2000 1181,18 Santiago del Estero Ostoja ptaków IBA[8]
10. Park Narodowy El Impenetrable
Parque nacional El Impenetrable
2014 1280 Chaco Ostoja ptaków IBA
11.   Park Narodowy El Leoncito
Parque nacional El Leoncito
2002 897,06 San Juan Ostoja ptaków IBA
12.   Park Narodowy El Palmar
Parque nacional El Palmar
1965 82,13 Entre Ríos Ostoja ptaków IBA[9]; obszar wpisany na listę konwencji ramsarskiej[10]
13.   Park Narodowy El Rey
Parque nacional El Rey
1948 441,62 Salta Ostoja ptaków IBA
14.   Park Narodowy Iberá
Parque nacional Iberá
2018 1950,94 Corrientes Ostoja ptaków IBA; wpisany na listę konwencji ramsarskiej
15.   Park Narodowy Iguazú
Parque nacional Iguazú
1934 676,2 Misiones Wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1984 roku[11].
16.   Park Narodowy Islas de Santa Fe
Parque nacional Islas de Santa Fe
2010 40,96 Santa Fe Wpisany na listę konwencji ramsarskiej
17.   Park Narodowy Islote Lobos
Parque nacional Islote Lobos
2022 190,79 Río Negro Ostoja ptaków IBA
18.   Park Narodowy Lago Puelo
Parque nacional Lago Puelo
1971 276,74 Chubut Rezerwat biosfery UNESCO
19.   Park Narodowy Laguna Blanca
Parque nacional Laguna Blanca
1945 112,5 Neuquén Ostoja ptaków IBA
20.   Park Narodowy Lanín
Parque nacional Lanín
1945 4120,13 Neuquén Rezerwat biosfery UNESCO, Ostoja ptaków IBA
21.   Park Narodowy Lihué Calel
Parque nacional Lihué Calel
1976 325,14 La Pampa
22.   Park Narodowy Los Alerces
Parque nacional Los Alerces
1945 2595,7 Chubut Wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2017 roku[12].

Rezerwat biosfery UNESCO

23.   Park Narodowy Los Arrayanes
Parque nacional Los Arrayanes
1971 17,96 Neuquén Rezerwat biosfery UNESCO
24.   Park Narodowy Los Cardones
Parque nacional Los Cardones
1996 641,17 Salta Ostoja ptaków IBA
25.   Park Narodowy Los Glaciares
Parque nacional Los Glaciares
1945 7269,27 Santa Cruz Wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1981 roku[4].
26.   Park Narodowy Mburucuyá
Parque nacional Mburucuyá
2002 176,82 Corrientes Ostoja ptaków IBA
27.   Park Narodowy Monte León
Parque nacional Monte León
2004 621,69 Santa Cruz
28.   Park Narodowy Nahuel Huapi
Parque nacional Nahuel Huapi
1934 7172,61 Río Negro
Neuquén
Rezerwat biosfery UNESCO

Ostoja ptaków IBA[13]

29.   Park Narodowy Patagonii
Parque nacional Patagonia
2015 1064,24 Santa Cruz
30.   Park Narodowy Perito Moreno
Parque nacional Perito Moreno
1945 1268,3 Santa Cruz
31.   Park Narodowy Pre-Delta
Parque nacional Pre-Delta
1992 26,08 Entre Ríos Wpisany na listę konwencji ramsarskiej
32.   Park Narodowy Quebrada del Condorito
Parque nacional Quebrada del Condorito
1996 373,44 Córdoba Ostoja ptaków IBA[14]
33.   Park Narodowy Río Pilcomayo
Parque nacional Río Pilcomayo
1951 518,89 Formosa Wpisany na listę konwencji ramsarskiej[15]

Ostoja ptaków IBA[16]

34.   Park Narodowy San Guillermo
Parque nacional San Guillermo
1999 1660 San Juan Rezerwat biosfery UNESCO[17]
35.   Park Narodowy Sierra de las Quijadas
Parque nacional Sierra de las Quijadas
1991 735,34 San Luis Wpisany na listę konwencji ramsarskiej[18]
36.   Park Narodowy Talampaya
Parque nacional Talampaya
1997 2138 La Rioja Wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2000 roku[5].
37.   Park Narodowy Ziemi Ognistej[19]
Parque nacional Tierra del Fuego
1960 689,09 Ziemia Ognista, Antarktyda i Wyspy Południowego Atlantyku Ostoja ptaków IBA
38.   Park Narodowy Traslasierra
Parque nacional Traslasierra
2018 440 Córdoba

Przypisy edytuj

  1. Historia [online], Argentina.gob.ar, 2 września 2019 [dostęp 2022-07-30] (hiszp.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Historia Institucional. [w:] Parques Nacionales de Argentina [on-line]. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-04)]. (hiszp.).
  3. Administración de Parques Nacionales: Ley 22.351. [w:] www.parquesnacionales.gob.ar [on-line]. [dostęp 2019-01-04]. (hiszp.).
  4. a b UNESCO: Los Glaciares National Park. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  5. a b UNESCO: Ischigualasto / Talampaya Natural Parks. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  6. Bañados del Río Dulce y Laguna de Mar Chiquita | Ramsar Sites Information Service [online], rsis.ramsar.org [dostęp 2022-07-30].
  7. Parque Nacional Calilegua. BirdLife Data Zone. [dostęp 2020-12-25]. (hiszp.).
  8. Parque Nacional Copo. BirdLife Data Zone. [dostęp 2020-12-26]. (hiszp.).
  9. BirdLife International: Important Bird Areas factsheet: Parque Nacional El Palmar. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  10. Palmar Yatay. [w:] Ramsar Sites Information Service [on-line]. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  11. UNESCO: Iguazu National Park. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  12. UNESCO: Los Alerces National Park. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  13. BirdLife International: Important Bird Areas factsheet: Nahuel Huapi National Park and Reserve. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  14. BirdLife International: Important Bird Areas factsheet: Quebrada del Condorito National Park and Reserva Hidrica Provincial Pampa de Achala. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  15. Parque Nacional Río Pilcomayo | Ramsar Sites Information Service [online], rsis.ramsar.org [dostęp 2022-06-26].
  16. BirdLife Data Zone [online], datazone.birdlife.org [dostęp 2022-06-26].
  17. UNESCO: San Guillermo. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  18. Lagunas de Guanacache, Desaguadero y del Bebedero | Ramsar Sites Information Service [online], rsis.ramsar.org [dostęp 2022-05-28].
  19. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 623. ISBN 978-83-254-1988-2. [dostęp 2019-01-04].