Patibulum

Patibulum – pozioma belka krzyża przeznaczonego do ukrzyżowania. Mogło być przymocowywane dwie lub trzy stopy poniżej górnego końca słupa pionowego, ale najczęściej przez Rzymian używana była postać litery Ττ, o układzie w kształcie tej litery. W tym przypadku patibulum umieszczano na szczycie słupa.

Patibulum ważyło około 45 kg. Do niego przybijano ręce skazańca, kiedy leżał on na ziemi. Potem sznurami podnoszono krzyżowanego do góry^[1].

Nazwa

Słowo patibulum pochodzi od łacińskiego słowa „patulus” oznaczającego „otwarty, szeroki, rozciągnięty”.

Ukrzyżowanie Jezusa a patibulum

Według starożytnych pism i tradycji chrześcijańskiej, Jezus z Nazaretu poniósł mękę na krzyżu na Golgocie^[2]. W powszechnym wyobrażeniu Jezus niósł na Kalwarię cały krzyż, choć zdaniem części naukowców było to samo patibulum. W łacińskiej Wulgacie w Nowym Testamencie słowo to nie występuje. W Starym Testamencie występuje w formach patibulo i patibulis w 9 miejscach: Rdz 40:22, Lb 25:4, Pwt 21:22, Jz 8:29, 10:27, Est 2:23, 6:4, 7:10 i 9:13.

Pomimo tradycyjnych przedstawień ukrzyżowania na krzyżu łacińskim, ewangeliści używają greckich określeń stauros oraz ksylon.

Zobacz też

Graffiti Aleksamenosa

Przypisy

↑ Martin Hengel, Crucifixion in the Ancient World and the Folly of the Message of the Cross. Philadelphia, Pa.: Fortress Press, 1977, s. 25
↑ Kara śmierci przez ukrzyżowanie w Cesarstwie Rzymskim

[1] Martin Hengel, Crucifixion in the Ancient World and the Folly of the Message of the Cross. Philadelphia, Pa.: Fortress Press, 1977, s. 25

[2] Kara śmierci przez ukrzyżowanie w Cesarstwie Rzymskim

[1]

[2]