Pedro de Alcántara Téllez-Girón y Pimentel
Pedro de Alcántara Téllez-Girón y Pimentel, II książę Anglony (ur. 21 września 1776 w Quiruelas, zm. 17 listopada 1851 tamże) – hiszpański arystokrata i wojskowy[1].
książę Anglony | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec |
Pedro de Alcántara Téllez-Girón, IX książę Osuny |
Matka |
María Josefa Pimentel y Téllez-Girón, księżna Benavente |
Rodzice Pedra, księstwo Osuny Pedro i María Josefa Pimentel y Téllez-Girón, należeli do czołowych przedstawicieli hiszpańskiego oświecenia. Roztaczali mecenat nad naukowcami i artystami epoki, do których należeli m.in. Francisco Goya i Leandro Fernández de Moratín. Wychowali swoje dzieci w duchu oświecenia[2].
W 1811 w Kadyksie ożenił się z Maríą del Rosario Fernández de Santillán y Valdivia, córką markizów Motilla, z którą miał sześcioro dzieci.
Był wybitnym wojskowym, brał udział w hiszpańskiej wojnie niepodległościowej, wyróżnił się w bitwie pod Bailén. W latach 1820–1823 był dyrektorem powstałego z inicjatywy Ferdynanda VII muzeum Galería Real de Pinturas (Królewska Galeria Malarstwa), późniejszego Prado. Na tym stanowisku zastąpił swojego szwagra José Gabriela de Silva-Bazána, markiza Santa Cruz, który popadł w niełaskę. Był honorowym członkiem, a w latach 1849–1851 dyrektorem, Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. W 1823 po wkroczeniu wojsk francuskich do Madrytu wyemigrował do Włoch, gdzie pozostał do 1830[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Alcántara Téllez-Girón y Alonso-Pimentel, Pedro de, príncipe de Anglona. www.museodelprado.es. [dostęp 2017-07-21]. (hiszp.).
- ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 120-122. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.