Philadelphia Jack O’Brien

amerykański bokser zawodowy

„Philadelphia” Jack O’Brien (właśc. James Francis Hagen, ur. 17 stycznia 1878 w Filadelfii, zm. 12 listopada 1942 w Nowym Jorku[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.

Philadelphia Jack O’Brien
James Francis Hagen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1878
Filadelfia

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1942
Nowy Jork

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

179 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

półciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

194

Zwycięstwa

92

Przez nokauty

56

Porażki

8

Remisy

14

Rozpoczął karierę zawodowego pięściarza w 1896, walcząc początkowo w wadze lekkiej, a następnie przechodząc do półśredniej, średniej i półciężkiej. Walczył również z bokserami kategorii ciężkiej, chociaż sam nie ważył więcej niż 165 funtów[2]. Szybko zdobywał reputacje groźnego pięściarza i wygrywał zdecydowaną większość pojedynków, choć np. w 1900 został znokautowany przez Young Petera Jacksona. W 1901 wyruszył do Wielkiej Brytanii, gdzie stoczył 19 walk, z których wszystkie wygrał (15 przez nokaut)[2]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1902 pokonał m.in. Joe Choynskiego oraz stoczył pojedynki no decision z Young Peterem Jacksonem, Joe Walcottem, Peterem Maherem (dwa razy), Jimem Jeffordsem i Marvinem Hartem, które zdaniem prasy wygrał.

W 1903 pokonał m.in. Jeffordsa (z którym stoczył również dwie walki no decision), a także walczył no decision z Choynskim, Walcottem i Hartem, przegrywając zdaniem prasy tylko te ostatnią. 22 grudnia tego roku w Bostonie pokonał na punkty Jacka „Twin” Sullivana w pojedynku, który prasa określała mianem walki o tytuł mistrza świata w wadze średniej[3]. W kolejnym roku O’Brien stoczył m.in. walki no decision z Tommym Ryanem, Kidem McCoyem, Hugo Kellym, Tommym Burnsem i Dixie Kidem, a pokonał Kelly’ego, Jacka „Twin” Sullivana i Jeffordsa. 23 lipca tego roku przegrał przez techniczny nokaut z Bobem Fitzsimmonsem.

W 1905 najpierw dwukrotnie pokonał Young Petera Jacksona, przegrał z Kellym i zremisował z Sullivanem, a 20 grudnia w San Francisco wygrał przez techniczny nokaut w 13. rundzie z Bobem Fitzsimmonsem i odebrał mu tytuł mistrza świata kategorii półciężkiej[4]. Nie bronił jednak nigdy tego mistrzostwa. W lipcu 1906 stoczył walkę no decision z mistrzem olimpijskim w wadze ciężkiej Samem Bergerem.

28 grudnia 1906 w Los Angeles O’Brien zremisował po 20 rundach z Tommym Burnsem. Pojedynek ten jest uważany za walkę o mistrzostwo świata wagi ciężkiej[1][2], choć niektórzy historycy boksu uznają go za walkę o tytuł w wadze półciężkiej, ponieważ żaden z pięściarzy nie ważył więcej niż 175 funtów[5]. W walce rewanżowej 8 maja 1907 w Los Angeles Burns zwyciężył na punkty[6].

26 marca 1909 w Nowym Jorku O’Brien zmierzył się w pojedynku no decision ze Stanleyem Ketchelem. Walke zakontraktowano na 10 rund. W pierwszych ośmiu przeważał O’Brien, ale w dziewiątej zaliczył po raz pierwszy nokdaun, a w dziesiątej trzykrotnie lądował na deskach. Po ostatnim uderzeniu nie był w stanie wstać, ale liczenie skończyło się po gongu kończącym walkę i nie ogłoszono zwycięzcy[7]. W następnej walce 19 maja tego roku w Filadelfii O’Brien zmierzył się no decision z przyszłym mistrzem świata kategorii ciężkiej Jackiem Johnsonem, a 9 czerwca przegrał rewanż z Ketchelem przez techniczny nokaut w 3. rundzie. W tym samym roku walczył no decision z Firemanem Jimem Flynnem. 15 sierpnia 1911 przegrał przez techniczny nokaut z Samem Langfordem[8]. Ostatnią walkę stoczył w 1912.

Później prowadził salę bokserską w Nowym Jorku. Zmarł w 1942. Został wybrany w 1994 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b "Philadelphia" Jack O’Brien (James Francis Hagan) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  2. a b c d Philadelphia Jack O’Brien [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  3. Barry J. Hugman, 1903-12-22 (158lbs) Philadelphia Jack O’Brien w pts 15 Jack Twin Sullivan, Criterion Club, Boston, Massachusetts, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  4. Barry J. Hugman, 1905-12-20 (175lbs) Philadelphia Jack O’Brien w rtd 13 (20) Bob Fitzsimmons, Mechanics’ Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  5. Barry J. Hugman, 1906-11-28 (175lbs) Philadelphia Jack O’Brien drew 20 Tommy Burns, Naud Junction Pavilion, Los Angeles, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  6. Barry J. Hugman, 1907-05-08 Tommy Burns w pts 20 Philadelphia Jack O’Brien, Naud Junction Pavilion, Los Angeles, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  7. Wojciech Czuba, Zapomniane bitwy: Stanley Ketchel vs Jack O’Brien [online], bokser.org [dostęp 2015-06-14] (ang.).
  8. Barry J. Hugman, 1911-08-15 (175lbs) Sam Langford nd-w rsc 5 (10) Philadelphia Jack O’Brien, Twentieth Century AC, St Nicholas Arena, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).

Bibliografia

edytuj