Pierina Gilli

włoska pielęgniarka, mistyczka

Pierina Gilli (ur. 3 sierpnia 1911 w Montichiari, zm. 12 stycznia 1991 tamże) – włoska pielęgniarka i mistyczka, znana z wizji Matki Boskiej określanej jako objawienia Róży Duchownej z Montichiari.

Pierina Gilli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1911
Montichiari

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1991
Montichiari

Miejsce spoczynku

cmentarz w Montichiari,
ul. Via San Martino della Battaglia[1]

Zawód, zajęcie

pielęgniarka

Miejsce zamieszkania

Montichiari

Narodowość

włoska

Wyznanie

katolickie

Rodzice
  • Pancrácio
  • Rosa z d. Bartoli

Życiorys

edytuj

Urodziła się 3 sierpnia 1911 w ubogiej, chłopskiej, wielodzietnej rodzinie (dziewięcioro dzieci), jako córka Pancrácia i Rosy z domu Bartoli[2]. Z powodu trudnej sytuacji finansowej po śmierci ojca, pracowała w szpitalu w Montichiari[2]. Tam, 24 listopada 1946 po raz pierwszy doznała wizji Matki Boskiej (Objawienia Róży Duchownej z Montichiari)[2]. Widzenie przedstawiało płaczącą kobietę z zanurzonymi w piersi trzema mieczami, szatę zdobiły trzy róże: biała, czerwona i złota[2]. Było to pierwsze z serii objawień, które trwały do śmierci wizjonerki[2].

8 grudnia 1947, w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, doznała kolejnego objawienia. Matka Boża objawiła się jej na białych schodach, ozdobionych po obu stronach białymi, czerwonymi i żółtymi różami, stwierdzając[3]:

Ja jestem Niepokalane Poczęcie. Jestem Maryja Łaski, tzn. pełna łaski Matka mojego Boskiego Syna Jezusa Chrystusa. Przez to moje przybycie tu, do Montichiari, życzę sobie, abym była wzywana i czczona jako Róża Duchowna. Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia w południe, obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Poprzez to nabożeństwo ześlę niezliczone łaski dla ciała i duszy.

Z tej wizji wziął swój początek zwyczaj modlitwy odmawianej przez wiernych w południe 8 grudnia, jako tzw. godziny łaski dla całego świata[3].

Wizje te zostały opisane w prasie, a pielgrzymi przyjeżdżali do Montichiari z całych Włoch[2]. Biskup nakazał wówczas wizjonerce przenieść się do domku przy franciszkańskim klasztorze w Fontanelle[2]. 17 kwietnia 1966 nastąpiły kolejne cztery wizje, koło tamtejszego źródła, które trwały do 6 sierpnia 1966, a 19 maja 1970 Maryja miała zażądać wybicia specjalnego medalika[2]. Mistyczka prowadziła dzienniczek, w którym zapisywała wszystkie wydarzenia, który został opublikowany i wydany w języku włoskim:

Głównym przesłaniem objawień była prośba o nawrócenie ludzkości i szerzenie kultu Matki Boskiej Róży Duchownej. Pierina Gilli zmarła w opinii świętości 12 stycznia 1991 w Montichiari, a następnie została pochowana na tamtejszym cmentarzu[2][1]. Przy jej grobowcu postawiono marmurową wnękę z figurą Matki Bożej, a przy niej po obu stronach figury aniołów.

 
Matka Boża jako „Mistyczna Róża – Fontanelle”

Jej wizje dotychczas nie zostały oficjalnie potwierdzone przez Kościół, czego wyrazem jest negatywna opinia wydana 2 października 1971 przez biskupa z Bresci[2]. 15 sierpnia 2000 wobec przykładów autentycznej pobożności, licznych dobrze udokumentowanych cudów i rozszerzania się kultu Maryi Róży Duchownej po całym świecie, biskup Bresci, Giulio Sanguinetti zdecydował się na zaakceptowanie kultu w miejscu objawień[3][4][2].

Grób wizjonerki, źródło w Fontanelle oraz świątynia w Montichiari są odwiedzane rocznie przez ponad 100 tys. pielgrzymów[2]. W Montichiari powstało specjalne stowarzyszenie, zatwierdzone przez biskupa i przez proboszcza Montichiari ks. Franco Bertoni, które ma za cel szerzenie pobożności do Matki Bożej w Fontanelle, pod nazwą „Mistyczna Róża – Fontanelle”[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b Montichiari (mapa 1:6000) [online], pl.mapy.cz [dostęp 2018-12-01].
  2. a b c d e f g h i j k l m Montichiari i Fontanelle: Siła kultu [online], kosciol.wiara.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-07-11].
  3. a b c Maria Patynowska, Objawienia Maryi w Montichiari a Godzina Łaski [online], fronda.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-11-29].
  4. Godzina Łaski – 8 grudnia od 12:00 do 13:00, [w:] Dziecko Królowej Pokoju [online], dzieckonmp.wordpress.com [zarchiwizowane z adresu 2022-01-16].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj