Pierwszy rząd Nadżiba Mikatiego

Pierwszy rząd Nadżiba Mikatiego – rząd Republiki Libańskiej funkcjonujący od kwietnia do lipca 2005 r.

Powstanie

edytuj

15 kwietnia 2005 r. Nadżib Mikati został mianowany premierem Libanu, jako kandydat kompromisowy po dymisji Umara Karamiego[1]. W nowym gabinecie, obok premiera, znalazło się 13 ministrów. Rząd miał mieć charakter technokratyczny[2]. 27 kwietnia rada ministrów zdobyła wotum zaufania, uzyskując poparcie 109 deputowanych Zgromadzenia Narodowego[3][4]. Po wyborach parlamentarnych, w lipcu 2005 r. stanowisku szefa rządu otrzymał Fouad Siniora.

Skład

edytuj
Stanowisko Imię i nazwisko Wyznanie
Premier Nadżib Mikati Sunnita
Min. spraw wewnętrznych Hassan Sabeh Sunnita
Min. sprawiedliwości Chalid Kabbani Sunnita
Min. zdrowia Mohammad Dżawad Chalife Szyita
Min. pracy Trad Hamadeh Szyita
Min. spraw zagranicznych Mahmud Hammud Szyita
Min. robót publicznych i transportu oraz uchodźców Adel Hamije Druz
Min. informacji i turystyki Charles Rizk Katolik-Maronita
Min. przemysłu i energii Bassam Jammin Katolik-Maronita
Min. ekonomii oraz finansów i handlu Damianos Kattar Katolik-Maronita
Wicepremier i min. obrony Elias Murr Prawosławny
Min. środowiska oraz reformy administracji Tarek Mitri Prawosławny
Min. kultury i edukacji Ghassan Salameh (zrezygnował);
Assaad Rizk
Katolik-Melchita
Min. telekomunikacji oraz młodzieży i sportu Alain Tabourian Prawosławny Ormianin

Przypisy

edytuj
  1. Opposition-Backed Moderate Mikati Named Lebanese PM. arabnews.com, 16 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 czerwca 2012)]. (ang.).
  2. Lebanese PM Najib Mikati forms a Technocrat Caretaker Government. www.globalpolitician.com, 19 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 kwietnia 2008)]. (ang.).
  3. Najib Mikati's government goes ahead. www.asianews.it, 27 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
  4. Liban: le cabinet obtient la confiance et annonce des législatives dans les délais. ouvertsurlemonde.pagesperso-orange.fr, 28 kwietnia 2005. [dostęp 2011-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (fr.).