Pierwszy rząd Sada al-Haririego

Rząd Saada Haririego – rząd jedności narodowej Republiki Libańskiej, funkcjonujący od listopada 2009 do stycznia 2011.

Powstanie Edytuj

27 czerwca 2009 prezydent Michel Sulaiman desygnował Saada Haririego, przywódcę Al-Mustaqbal i Sojuszu 14 Marca na stanowisko Prezesa Rady Ministrów. Nominację zatwierdził w głosowaniu parlament[1]. Hariri podjął rozmowy z opozycyjnym Sojuszem 8 Marca, mające na celu stworzenie wspólnego rządu jedności narodowej. Po trzech miesiącach negocjacji, 7 września 2009 przedstawił prezydentowi skład swojego gabinetu. Hezbollah i jego sojusznicy odrzucili zaproponowany przez Haririego skład rządu, dlatego też 10 września 2009 zrezygnował on z dalszej misji tworzenia gabinetu[2], jednak 16 września prezydent Sulaiman ponownie desygnował go na stanowiska premiera[3]. 7 listopada 2009, po kolejnych rundach negocjacji koalicja Haririego zawarła porozumienie z opozycją, przewidujące podział władzy i wspólny rząd[4].

9 listopada 2009 prezydent zatwierdził nowy gabinet, w skład którego weszło 30 ministrów, 15 z Sojuszu 14 Marca, 10 z opozycji i 5 mianowanych przez prezydenta. Zgodnie z niepisaną zasadą konfesjonalizmu w rządzie znalazła się równa liczba muzułmanów i chrześcijan (po 6 maronitów, sunnitów i szyitów, 4 prawosławnych, po 3 druzów i grekokatolików oraz 2 Ormian). Członkami gabinetu zostały także 2 kobiety[5][6][7]. 10 grudnia 2009 gabinet Saada Haririego uzyskał wotum zaufania, zdobywając 122 głosy poparcia w 128 osobowym Zgromadzeniu Narodowym[8].

Upadek Edytuj

12 stycznia 2011 roku ministrowie związani z Sojuszem 8 Marca i prezydentem Michelem Sulaimanem opuścili rząd jedności narodowej, który upadł[9].

25 stycznia 2011 r. prezydent Libanu powierzył misję sformowania nowego rządu Nażibowi Mikatiemu, popieranemu przez Hezbollah i jego sojuszników.

Skład Edytuj

Stanowisko Imię i nazwisko Stanowisko Partia
Przedstawiciele prezydenta
Min. spraw wewnętrznych Ziad Baroud Katolik-Maronita      niezależny
Min. obrony i wicepremier Elias Murr Prawosławny      niezależny
Sekretarz stanu Adnan al-Kassar Sunnita      niezależny
Sekretarz stanu Adnan as-Sajjid Hussejn Szyita      niezależny
Sekretarz stanu Mona Ofeisz Prawosławna      niezależna
Sojusz 14 Marca
Premier Saad Hariri Sunnita      Strumień Przyszłości
Min. finansów Raja Haffar al-Hassan Sunnitka      Strumień Przyszłości
Min. środowiska Mohammad Rahhal Sunnita      Strumień Przyszłości
Min. edukacji Hassan Mneimneh Sunnita      Strumień Przyszłości
Min. ekonomii i handlu Mohammad Safadi Sunnita      Blok Trypolijski
Min. sprawiedliwości Ibrahim Nadżdżar Prawosławny      Siły Libańskie
Min. kultury Salim Wardeh Katolik-Melchita      Siły Libańskie
Min. spraw socjalnych Salim Sayegh Katolik-Maronita      Kataeb
Sekretarz stanu Jean Ogassapian Prawosławny Ormianin      Ramgavar
Min. robót publicznych i transportu Ghazi al-Aridi Druz      Socjalistyczna Partia Postępu
Min. ds. uchodźców Akram Szihajeb Druz      Socjalistyczna Partia Postępu
Sekretarz stanu Wael Abu Faour Druz      Socjalistyczna Partia Postępu
Min. pracy Butrus Harb Katolik-Maronita      niezależny
Min informacji Tarek Mitri Prawosławny      niezależny
Sekretarz stanu Michel Faraon Katolik-Melchita      niezależny
Sojusz 8 Marca
Min. turystyki Fadi Abboud Katolik-Maronita      Wolny Ruch Patriotyczny
Min. energii i wody Dżubran Bassil Katolik-Maronita      Wolny Ruch Patriotyczny
Min. telekomunikacji Szarbel Nahhas Katolik-Melchita      Wolny Ruch Patriotyczny
Sekretarz stanu Jusef Saadeh Katolik-Maronita      Marada
Min. przemysłu Abraham Dedejan Protestant (Ormianin)      Dasznak
Min. spraw zagranicznych Ali Hussein al-Szami Szyita      Amal
Min. sportu i młodzieży Ali Hussein Abdallah Szyita      Amal
Min. zdrowia Mohammad Dżawad Chalife Szyita      Amal
Min. rolnictwa Hussein Hadżdż Hassan Szyita      Hezbollah
Min. ds. reformy administracji Mohammed Fneisz Szyita      Hezbollah

Przypisy Edytuj

  1. Hariri named as Lebanon's new PM. BBC News, 27 czerwca 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  2. Hariri zrezygnował z misji tworzenia rządu. rp.pl, 10 września 2009. [dostęp 2011-07-24]. (pol.).
  3. Hariri given second chance to form government. France24, 16 września 2009. [dostęp 2011-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)]. (ang.).
  4. Opposition agree to join Hariri's national unity government. France24, 7 listopada 2009. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)]. (ang.).
  5. Saad Hariri's First Government Announced. naharnet.com, 9 listopada 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  6. Lebanon finally forms government. BBC News, 10 listopada 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  7. Lebanon’s new Government. ifes.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)]. (ang.). [dostęp 2011-07-25]
  8. PM Hariri’s Cabinet wins the Vote of Confidence. yalibnan.com, 11 grudnia 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  9. Lebanon's unity government collapses. guardian.co.uk, 12 stycznia 2011. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).