Plac broni – miejsce, plac w fortyfikacji nowożytnej, na którym zbierają się oddziały przed dokonaniem wypadu na przedpole. Może być tworzone zarówno w obrębie fortyfikacji, jak i przez wojska oblegające (w tym wypadku tworzone w systemie aproszy). W systemie bastionowym, place broni lokowano za przedstokiem, poszerzając drogę krytą. W fortach z końca XIX w. plac broni znajdował się za koszarami szyjowymi[1].

Nazwą tą określano niekiedy plac służący do ćwiczeń wojskowych[2].

Przypisy

edytuj
  1. Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski. Od Biskupina do Westerplatte. Warszawa: PWN, 2002, s. 539. ISBN 83-01-12223-4.
  2. Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1980, s. 192. ISBN 83-11-06370-2.