Połączenie klejowe

Połączenie klejowe – połączenie mechaniczne, w których wykorzystuje się adhezyjne właściwości substancji klejowych. Klej wnika w drobne pory, nierówności (adhezja mechaniczna) na powierzchni materiału, po czym twardnieje. Czasem przy klejeniu tworzyw sztucznych dodatkowo następuje częściowe rozpuszczenie powierzchni klejonych. Połączenie tego typu w budowie maszyn stosowane jest często, zwłaszcza jeśli trzeba połączyć różne materiały (metal, tworzywa sztuczne, szkło, gumę itp).

Reprezentacja połączenia klejowego w rysunku technicznym maszynowym

Stosuje się również połączenie klejowe ciasno pasowanych elementów, co daje takiemu połączeniu pewną nośność wynikającą z tarcia, nawet po zerwaniu właściwego połączenia klejowego.

Wytrzymałość połączenia klejowego

Prawidłowo zaprojektowane złącze powinno przenosić głównie naprężenia ścinające i mieć formę zakładki. Konstruując połączenie klejowe należy dążyć do zwiększenia powierzchni złącza ze względu na niską jednostkową wytrzymałość mechaniczną.

Czynniki wpływające na wytrzymałość spoiny klejowej można podzielić na:

• konstrukcyjne:
  • sposób obciążenia połączenia
  • wymiary złącza
  • symetryczność złącza
  • kształt łączonych elementów
• technologiczne:
  • poprawny dobór kleju - należy określić jakie zadania ma spełniać złącze i po zebraniu wytycznych odrzucić te opcje, które ze względu na metodę lub warunki wykonywania połączeń są nieopłacalne lub nie wykonalne
  • odpowiednie przygotowanie powierzchni przeznaczonych do złączenia - odpowiednio przygotowana powierzchnia: nie posiada zanieczyszczeń, charakteryzuje się dobrą zwilżalnością, posiada zdolność do tworzenia wiązań międzyfazowych, jest stabilna przez założony czas eksploatacji oraz ma powtarzane właściwości
  • odpowiednia ilość utwardzacza
  • mechanizm i parametry utwardzania
  • czas roboczy kleju
  • grubość warstwy kleju
  • obecność pęcherzy powietrza
  • sposób nanoszenia kleju.