Polski zapis brydżowy
Polski zapis brydżowy, zapis polski – system punktowania w brydżu towarzyskim, wywodzący się z zapisu plafona, popularny w Polsce do lat 80. XX w.
Punktacja według książki Brydż racjonalny, Warszawa, 1935[1]:
Opis | Punkty | Uwagi |
---|---|---|
Punkty za wylicytowane i ugrane lewy, pod kreską |
|
Kontra podwaja zapis, z rekontrą zapis liczy się poczwórnie. Na pierwszą dograną (partię) potrzeba 30 punktów, na drugą (robra) 40 punktów. |
Premia za ugranie kontraktu (tzw. bien joue) |
|
Po partii premia dwa razy większa |
Punkty za nadróbki, nad kreską |
|
Po partii zapis podwójny. Kontra podwaja zapis, z rekontrą zapis liczy się poczwórnie. |
Punkty za wpadki przeciwników, nad kreską |
|
Po partii zapis podwójny. Kontra podwaja zapis, z rekontrą zapis liczy się poczwórnie. |
Premie za wysokie wygrane, nad kreską |
|
|
Premie za partię i robra |
|
|
Premie za honory |
|
Honorami są atutowe A, K, Q, J i 10 |
Przypisy
edytuj- ↑ Przemysław Hauser: Potyczki przy zielonym stoliku. Rzecz o brydżu i brydżystach w II Rzeczypospolitej. Poznań: Wydawnictwo naukowe UAM, 1996, s. 269. ISBN 83-232-0718-6.