Pomoc ręczna sposobem Brachta

Pomoc ręczna sposobem Brachta (łac. Auxilium Manuale Modo Bracht) – manewr położniczy przyspieszający ukończenie II okresu porodu w przypadku położenia podłużnego miednicowego płodu. Celem pomocy ręcznej jest urodzenie rączek, barków i główki płodu po wcześniejszym samoistnym urodzeniu pośladków[1].

Pomoc ta została zaproponowana przez Eryka Brachta z Berlina podczas Kongresu Ginekologów w Amsterdamie w roku 1938[2].

Postępowanie w I okresie porodu

edytuj
  • jak najdłuższe zachowanie wód płodowych
  • unikanie parcia aż do momentu całkowitego rozwarcia szyjki macicy
  • zapewnienie kontaktu z żyłą w celu podania leków naskurczowych
  • monitorowanie dobrostanu płodu – KTG[3]

Postępowanie w II okresie porodu

edytuj
  • opróżnienie pęcherza moczowego rodzącej
  • podanie Oxytocyny we wlewie dożylnym w momencie, gdy płód urodzi się poza krętarze w celu wywołania silnego skurczu macicy
  • szerokie nacięcie krocza
  • oczekiwanie na samoistne urodzenie się płodu po dolne kąty łopatek[3]

Wykonanie pomocy ręcznej

edytuj

Urodzoną część płodu obejmujemy obiema dłońmi – kciuki przyciskają kończyny dolne do tułowia płodu, a pozostałe palce obejmują okolicę krzyżowo-lędźwiową. Należy przyjąć taką pozycję aby ręce trzymać na wysokości brody, powierzchniami dłoniowymi do wewnątrz i z odwiedzionymi (wskazującymi na twarz) kciukami. Operator powoli podnosi się ku górze, w ten sposób nie pociągamy płodu a jedynie go unosimy zataczając łuk ponad spojeniem łonowym, w kierunku brzucha rodzącej. Tym sposobem wytaczamy barki i główkę płodu. [4]

Przypisy

edytuj
  1. Bręborowicz G., "Położnictwo i ginekologia", 2007.
  2. Waszyński E., "Historia położnictwa i ginekologii w Polsce." Wrocław: Volumed, 2000.
  3. a b M. Troszyński, "Położnictwo ćwiczenia", 2009.
  4. Bręborowicz G., "Położnictwo" Warszawa: PZWL, 2002.