Portal:Chiny/Artykuł miesiąca

Szesnaście Królestw (chiń. upr. 十六国; chiń. trad. 十六國; pinyin Shíliù guó; Wade-Giles Shih-liu-kuo) - epoka historii Chin trwająca od roku 304 do 439, w trakcie której ich część północna była podzielona na rywalizujące ze sobą krótkotrwałe państwa, rządzone niemal wyłącznie przez dynastie obcego pochodzenia.

Ogólna charakterystyka okresu edytuj

Nazwa okresu pochodzi od dzieła "Kronika Wiosen i Jesieni Szesnastu Królestw" autorstwa Cui Honga (zm. 525), jednego z głównych źródeł do historii epoki. W rzeczywistości w epoce Szesnastu Królestw w północnych Chinach było o wiele więcej państw deklarujących swoją niezależność - Piero Corradini doliczył się ich aż 41. Zdecydowana większość z nich została założona przez ludy obcego pochodzenia, od czasów Cui Honga nazywane Wu Hu (五胡) - "Pięciu Barbarzyńców". Do Wu Hu zaliczano Xiongnu, Xianbei, Di, Qiang i Jie.

Upadek dynastii Han zapoczątkował okres rozbicia; chwilowe zjednoczenie osiągnięte przez dynastię Jin okazało się nietrwałe, wobec słabości militarnej państwa. Północ Chin została podzielona na stosunkowo niewielkie i niestabilne organizmy polityczne, których elity rządzące w większości były niechińskie i wywodziły się z nomadów stepu.