Portal:Chrześcijaństwo/ArtykułMiesiąca
Trybunał inkwizycji w Kordobie – drugi (po Sewilli) najstarszy trybunał inkwizycji hiszpańskiej, mający swą siedzibę w Kordobie. Istniał w latach 1482–1820 (z przerwą 1808–1814).
Został utworzony w związku z prześladowaniem marranów, chrześcijan pochodzenia żydowskiego. W 1492 jego działalność została rozszerzona na tereny byłego emiratu Grenady, a jego siedzibą został zamek Alkazar. W 2. połowie XVI w. jego głównym celem byli moryskowie, Hiszpanie pochodzenia arabskiego, tradycyjnie wyznający islam. W czasie napoleońskiej okupacji Hiszpanii trybunał rozwiązano, a większość archiwaliów spalono. Po wygnaniu Napoleona z Hiszpanii przywrócono na kilka lat działalność trybunału.
Zachowało się bardzo niewiele relaciones de causas trybunału kordobańskiego, czyli dorocznych raportów z działalności składanych Supremie przez lokalne trybunały od około 1540 do początków XVIII wieku. W przypadku Kordoby zachowanych jest jedynie 28 rocznych raportów, z czego najstarszy dotyczy roku 1574, a najpóźniejszy roku 1666. Informują one łącznie o 883 procesach, w wyniku których odbyło się 8 faktycznych egzekucji (in persona) oraz 26 symbolicznych (in effigie). Wśród tych 883 oskarżonych było 378 oskarżonych o kryptojudaizm, 85 morysków, 4 podejrzanych o luteranizm, 40 bigamistów, 50 duchownych oskarżonych o solicytacje, 40 oskarżonych o praktykowanie magii, 233 oskarżonych o wygłaszanie heretyckich opinii, 31 osób sądzonych za „opozycję wobec inkwizycji” i 22 osoby sądzone za pomniejsze występki nienależące do żadnej z powyższych kategorii[1][2].
- ↑ Francisco Bethencourt: The Inquisition. A Global History, 1478–1834. Cambridge University Press, 2009, s. 338-340. ISBN 978-0521748230.
- ↑ Gustav Henningsen. El <<Banco de Datos>> del Santo Oficio. „Boletin de la Real Academia de la Historia”. TOMO CLXXXIV. NUMERO III., s. 564, 1977. (hiszp.).