Portyk Oktawii
Portyk Oktawii – starożytny portyk stojący w południowej części Pola Marsowego w Rzymie, w pobliżu teatru Marcellusa i terenu byłego getta żydowskiego.
 Zachowane wejście do portyku (wrzesień 2020) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy |
146 p.n.e. |
| Ważniejsze przebudowy |
33–23 p.n.e. |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°53′33″N 12°28′43″E/41,892500 12,478611
| |
Pierwszy portyk w tym miejscu został wzniesiony w 146 p.n.e. przez Kwintusa Cecyliusza Metellusa Macedońskiego dla upamiętnienia zwycięstwa nad Andriskosem[1]. Między 33 a 23 p.n.e. został całkowicie przebudowany na polecenie Oktawiana Augusta i nazwany na cześć jego siostry Oktawii[1]. Dwukrotnie, w 80 i 203 roku, odbudowywano go po zniszczeniach w wyniku pożaru[2]. Do czasów obecnych zachowała się tylko brama portyku, którą włączono jako krużganek do wzniesionego w VIII wieku kościoła Sant’Angelo in Pescheria[2], i gdzie od średniowiecza do początku XX wieku mieścił się targ rybny dzielnicy żydowskiej. W 1928 roku przeprowadzono prace renowacyjne, w ramach których starożytne ruiny wydzielono z bryły kościoła i wyeksponowano[2].
Oryginalny portyk był olbrzymich rozmiarów prostokątną budowlą o wymiarach 119×132 m[2]. W jej obrębie zamknięto dwie stojące wcześniej w tym miejscu świątynie poświęcone Jowiszowi Statorowi i Juno Reginie[1]. Wewnątrz portyku mieściły się biblioteka i kuria[2]; zgromadzono w nim także liczne dzieła sztuki – m.in. zagrabione przez Metellusa z podbitej Grecji 34 brązowe rzeźby konne dłuta Lizypa, przedstawiające Aleksandra Macedońskiego i jego dowódców poległych w bitwie nad Granikiem[1]. Na zachowanej do dziś bramie portyku wciąż widoczna jest inskrypcja upamiętniająca jego odbudowę dokonaną przez Septymiusza Sewera w 203 roku[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Filippo Coarelli: Rome and Environs: An Archaeological Guide. Berkeley: University of California Press, 2014, s. 271–272. ISBN 978-0-520-28209-4.
- ↑ a b c d e Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 919. ISBN 1-884964-80-X.