Prix littéraire des Caraïbes
Prix littéraire des Caraïbes (Karaibska Nagroda Literacka) – francuska nagroda literacka, przyznawana od 1964 roku przez Stowarzyszenie Pisarzy Języka Francuskiego (l'Association Des Écrivains de Langue Française, w skrócie ADELF)[1]. Nagroda honoruje pisarza z jednej z francuskich wysp karaibskich (Haiti, Martyniki, Gwadelupy, Gujany Francuskiej) za pomysłową i elegancką prozę. Nagroda wręczana jest co dwa lata podczas ceremonii we francuskim Senacie w Paryżu.
Zdobywcy nagrody edytuj
| Rok | Laureat | Tytuł | Kraj | Wydawca |
|---|---|---|---|---|
| 1965 | Jean Price-Mars | całokształt | Haiti | - |
| 1967 | Raphaël Tardon | całokształt | Martynika | Raphael Tardon otrzymał nagrodę pośmiertnie |
| 1969 | Léon Damas | całokształt | Gujana Francuska | - |
| 1971 | Marie-Magdeleine Carbet | Rose de ta grâce | Martynika | Le cerf-volant |
| 1973 | Jean Fouchard | Les marrons de la liberté | Haiti | Deschampy |
| 1975 | Jean-Louis Baghio'o | Le flamboyant à fleurs bleues | Gwadelupa | Calmann-Levy |
| 1977 | Liliane Devieux-Dehoux; Alice Hyppolite | L'amour oui. La mort non i Ninon ma soeur | Haiti | Deschamps i Naaman |
| 1979 | Xavier Orville | Délice et fromager | Martynika | Grasset |
| 1981 | Bertin Juminer | Les héritiers de la presqu'île | Gujana Francuska | Présence africaine |
| 1983 | Alain Rapon | La présence de l'absent | Martynika | Présence Africaine |
| 1985 | Roland Brival | Les tambours de Gao | Martynika | JC Lattès |
| 1987 | Daniel Maximin | Soufrières | Gwadelupa | Seuil |
| 1989 | Raphaël Confiant | Le nègre et l'amiral | Martynika | Grasset |
| 1990 | Lucie Julia | Mélody des faubourgs | Gwadelupa | Éditions l'Harmattan[2] |
| 1991 | Micheline Hermine | Les iguanes du temps | Gujana Francuska | Ed. Caribéennes |
| 1993 | Ernest Pépin | Homme au bâton | Gwadelupa | Gallimard |
| 1995 | Nelly Schmidt | Victor Schœlcher i l'abolition de l'esclavage | Martynika | Fayard |
| 1997 | Marie-Reine de Jaham | L'or des îles | Martynika | Laffont |
| 1999 | Mona Guérin | Mi-figue mi-raisin | Haiti | l'Harmattan |
| 2001 | Oruno D Lara | La naissance du Panafricanisme | Martynika | Maisonneuve i Larose |
| 2003 | Josaphat-Robert Large | Les terres entourées de larmes | Haiti | l'Harmattan |
| 2005 | Keed J. Kendall | De la rivière à la scène | Martynika | l'Harmattan |
| 2007 | Gary Victor | Les cloches de la Brésilienne | Haiti | Vent d'ailleurs |
| 2009 | Emmelie Prophète | Testament des Solitudes | Haiti | Mémoire d'Encrier |
| 2009 | Axel May[3] | Guyane française, l'or de la honte | Gujana Francuska | Calmann-Lévy |
| 2011 | Emmanuel Goujon | L'Imperméable | Martynika | Editions Vents dʼailleurs |
| 2013 | Yanick Lahens | Guillaume et Nathalie | Haiti | Éditions Sabine Wespieser |
| 2015 | Makenzy Orcel | L'Ombre animale | Haiti | Éditions Zulma |
| 2017 | James Noël | Belle merveille | Haiti | Éditions Zulma |
| 2017 | Simone Schwarz Bart | całokształt | Guadeloupe | |
| 2018 | Lyonel Trouillot | całokształt | Haiti | |
| 2018 | Gary Victor[4] | Masi | Haiti | Mémoire d’Encrier |
Przypisy edytuj
- ↑ Accueil - Association des Ecrivains de Langue Française [online], www.adelf.info [dostęp 2019-07-28].
- ↑ Michelle Kendall, Julia, Lucie, Oxford University Press, 2016, DOI: 10.1093/acref/9780199935796.001.0001, ISBN 978-0-19-993579-6 [dostęp 2019-07-28] (ang.).
- ↑ Guyane française l'or de la honte [online], calmann-levy.fr, 1 lipca 2019 [dostęp 2019-07-28] (fr.).
- ↑ Prix Littéraire des Caraïbes [online], ADELF [dostęp 2022-12-01] (fr.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Lista laureatów nagrody na stronie ADELF. adelf.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-28)].