Przedsiębiorczość – rozwój – praca
Przedsiębiorczość – rozwój – praca – strategia rozwoju gospodarczego stworzona w styczniu 2002 roku przez koalicję SLD-UP-PSL.
Składała się z czterech części:
- Strategiczne cele polityki gospodarczej.
- Strategia finansów publicznych.
- Strategia wzrostu gospodarczego.
- Strategia integracji europejskiej.
Strategiczne cele polityki gospodarczej
edytujW części pierwszej skrytykowano politykę poprzednich rządów. Zarzucano im doprowadzenie do:
- nierównowagi finansów państwa,
- pogorszenie warunków funkcjonowania polskich przedsiębiorstw,
- gasnącą dynamikę wzrostu gospodarczego,
- narastanie bezrobocia,
- załamanie inwestycji,
- rosnące dysproporcje regionalne,
- kryzys w rolnictwie,
- zmniejszające się poczucie bezpieczeństwa socjalnego.
Źródła problemów upatrywano w niespójnej polityce makroekonomicznej, drogich, źle oszacowanych i nieudolnie wprowadzonych reformach, braku reakcji na pojawiające się trudności. Przedstawiono również uwarunkowania mogące mieć wpływ na sytuację gospodarczą kraju (m.in. rosnące uzależnienie polskiej gospodarki od światowej koniunktury, globalizację w gospodarce i handlu światowym) oraz strategiczne cele polityki gospodarczej (stopniowy powrót w ciągu 2 lat na ścieżkę 5% wzrostu PKB, aktywizację zawodową społeczeństwa i zwiększanie zatrudnienia, skuteczną absorpcję funduszy europejskich i wykorzystanie ich dla rozwoju kraju).
Strategia finansów publicznych
edytujCzęść druga zakładała zmiany zasad konstruowania budżetu oraz zmiany w systemie podatkowym mające na celu pobudzenie wzrostu gospodarczego i zmniejszenie bezrobocia. Opisano tu również źródła dopływu środków publicznych na cele rozwojowe, rozwój rynków finansowych i dochodzenie do równowagi makroekonomicznej.
Strategia wzrostu gospodarczego
edytujW trzeciej części przedstawiono instrumenty niezbędne do osiągnięcia pożądanej dynamiki PKB. Zawarto je w trzech programach:
- „Przede wszystkim przedsiębiorczość” (działania na rzecz likwidacji utrudnień w tworzeniu nowych przedsiębiorstw, ułatwianiu działalności przedsiębiorstw istniejących oraz zwiększaniu zatrudnienia),
- „Pierwsza praca” (działania ułatwiające absolwentom podjęcie pierwszego zatrudnienia),
- „Infrastruktura – klucz do rozwoju” (rozwój infrastruktury jako czynnik pobudzania wzrostu gospodarczego).
Oprócz trzech głównych programów zakłada się też: zmiany w strukturze gospodarki (modernizacja, restrukturyzacja, innowacyjność, przekształcenia własnościowe i prywatyzacja), zwiększenie konkurencyjności krajowej produkcji i usług, rozwój wsi i rolnictwa oraz zmiany polityki regionalnej.
Strategia integracji europejskiej
edytujW czwartej części opisano działania dostosowawcze pod kątem wchodzenia Polski do struktur Unii Europejskiej.
Rezultaty
edytujW latach 2002–2004 rządowi udało się nieznacznie obniżyć deficyt budżetowy, a w 2004 roku pojawiły się tendencje ożywienia w gospodarce polskiej. Uważa się jednak, iż przyczyn nie można upatrywać we wdrażaniu ustaleń rządowej strategii. Bardziej prawdopodobną przyczyną poprawy sytuacji gospodarczej wydają się czynniki natury koniunkturalnej. Nad sytuacją społeczno-ekonomiczną kraju nadal ciążyło wysokie bezrobocie, zwłaszcza wśród młodych ludzi.
Bibliografia
edytuj- Winiarski B.: Polityka gospodarcza. PWN, Warszawa 2006