Przyjemność katastematyczna
Przyjemność katastematyczna – w epikureizmie: stała, organiczna przyjemność płynąca z poprawnych ruchów ustrojowych (prawidłowego ruchu atomów w organizmie człowieka)[1].
Przyjemność katastematyczna, zwana też spoczynkową lub homeostatyczną, jest naczelną wartością epikurejskiego systemu etycznego[1]. Jest unikaniem bólu i choroby, autentyczną i najwyższą przyjemnością[2]. Do zachowania w swoim ustroju takiej przyjemności ludzie dążą instynktownie[1]. Przez epikurejczyków utożsamiana jest z ataraksją[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Jan Wawrzyniak, Rekonstrukcja systemowa etyki Epikura, w: Wartość i świadomość w filozoficznej drodze, Instytut Historii UAM, Poznań, 1995, s.268-269, ISBN 83-86650-20-6
- ↑ Piotr Domeracki, Filozofia ogrodu jako filozofia samotności
- ↑ Giovanni Reale, Historia filozofii starożytnej, t. 5, Lublin: Wydawnictwo KUL, 2012, s. 34-35.