Przyrząd do odkażania uzbrojenia DK-1

Przyrząd do odkażania uzbrojenia DK-1 – zestaw chemiczny produkcji radzieckiej przeznaczony do odkażania uzbrojenia i sprzętu płynnym odkażalnikiem. Wykorzystywany między innymi przez pododdziały wojsk chemicznych ludowego Wojska Polskiego.

Charakterystyka DK-1

edytuj

Przyrząd do odkażania uzbrojenia DK-1 był przewożony na samochodzie, bądź też na wozach konnych lub saniach, a rozwijano go na placu odkażania uzbrojenia. Możliwe było zorganizowanie jednocześnie do pięciu stanowisk roboczych[1][2].

Dane taktyczno-techniczne[3]
  • masa skrzyni – 150 do 180 kg
  • wymiary:
    • długość – 105 cm
    • szerokość – 92,5 cm
    • wysokość – 70 cm
  • wydajność pompy – 20 do 22 dm³/min.

Budowa DK-1

edytuj

Skład przyrządu[4]

  • drewniana skrzynia;
w skrzyni oprócz pompy i węży mieściły się wanienki i wiadra, buty i rękawice gumowe oraz fartuchy i płaszcze ochronne
  • ręczna pompa wraz z kolektorem, wężami i prądownicami;
była na stałe przytwierdzona do wewnętrznej ścianki skrzyni; do pompy był na stałe zamocowany wąż ssący oraz kolektor rozdzielczy z pięcioma wężami tłocznymi zakończonymi prądownicami;
  • sprzęt odkażający:
odkażalnik był zasysany do pomp przez wąż ssący z beczki;
  • środki ochronne;
  • narzędzia i części zapasowe.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.
  • Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. 4: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.