Radiostacja A-7-A
Radiostacja A-7-a – ultrakrótkofalowa radiostacja nadawczo-odbiorcza z mechanicznym półdupleksem i modulacją częstotliwości stosowana w ludowym Wojsku Polskim.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d4/%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B8%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%8F_%D0%90-7.jpg/220px-%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B8%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%8F_%D0%90-7.jpg)
Radiostacja produkcji ZSRR z roku 1942, typu przenośnego przeznaczona do pracy w sieciach bojowych piechoty i artylerii[1].
Zakres od 24 do 28 MHz, strojony płynnie, bez podziału na podzakresy. Podziałka częstotliwości co 50 KHz. Maksymalny zasięg około 10 km osiągalny był tylko w warunkach równego i średnio pofałdowanego terenu[1].
Zasilana z jednego akumulatora 2 NKN-10 i z baterii anodowej BAS-80[1].
Całkowita masa radiostacji ok. 24 kg[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Ways 1967 ↓, s. 58–59.
Bibliografia
edytuj- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.