Radiostacja RB
Radiostacja RB (3-R) – krótkofalowa telefoniczno-telegraficzna radiostacja nadawczo-odbiorcza stosowana w ludowym Wojsku Polskim.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c3/%D0%A0%D0%90%D0%94%D0%98%D0%9E%D0%A1%D0%A2%D0%90%D0%9D%D0%A6%D0%98%D0%AF_%D0%A0%D0%91.jpg/220px-%D0%A0%D0%90%D0%94%D0%98%D0%9E%D0%A1%D0%A2%D0%90%D0%9D%D0%A6%D0%98%D0%AF_%D0%A0%D0%91.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a2/RIAN_archive_641_A_radio_operator_making_a_report_to_the_headquarters.jpg/220px-RIAN_archive_641_A_radio_operator_making_a_report_to_the_headquarters.jpg)
Radiostacja produkcji ZSRR przeznaczona była do utrzymania dwustronnej łączności w dywizyjnych i pułkowych sieciach radiowych i na wyższych szczeblach dowodzenia[1].
Zakres 200 — 50 m (nr 60 — 240) posiadał trzy podzakresy: kolor czarny 200 - 126,2 m (nr 60 — 95), kolor żółty 126,2 - 80 m (nr 95—150), kolor czerwony 80 - 50 m nr 150—240[1].
W zależności od rodzaju anteny zapewniała dwustronną łączność: przy zastosowaniu anteny dwupromieniowej - mikrofonem 15 km, kluczem 35 km[1].
Komplet radiostacji składał się z aparatury odbiorczo-nadawczej o wadze 10 kg, skrzynki zasilania o wadze 15 kg oraz pokrowca brezentowego z anteną dipolową o wadze 3,5 kg[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Ways 1967 ↓, s. 61.
Bibliografia
edytuj- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Foreign Military Weapons And Equipment. Vol. VII. Signal Equipment. Dept. of the Army Pamphlet 30-11-1. — Washington, D. C., 1951. P. 29-30 (ang.)