Rebazacja (płyty protezy) – wymiana całego tworzywa, z którego wykonana jest proteza zębowa, z zachowaniem łuku zębowego[1].

Wskazania

edytuj

Obecnie bardzo rzadko wykonywana z powodu niskich kosztów produkcji nowej protezy zębowej. Mimo wszystko, technika ta jest wskazana w sytuacjach gdy:

  • stara proteza pacjenta została wykonana z użyciem drogich zębów porcelanowych, wypalanych na indywidualne zlecenie pacjenta,
  • proteza posiada dużą porowatość,
  • z uwagi na nieestetyczny wygląd niedawno wykonanej protezy, wynikający z wadliwej pielęgnacji lub nieprzestrzegania higieny.

Przeciwwskazania

edytuj
  • w zębach ze starej protezy występują uszkodzenia, pęknięcia lub są one starte,
  • występuje gorsza zdolność adaptacji u pacjenta.

Największą zaletą rebazacji jest możliwość ponownego użycia indywidualnie wypalonych na zlecenie pacjenta zębów porcelanowych oraz duża oszczędność czasu w porównaniu do wykonania protezy od podstaw. Wadą tego procesu jest trwałe zniszczenie starej płyty protezy, co przy słabszej adaptacji pacjenta nie pozwala mu na powrót do starej protezy.

Przypisy

edytuj
  1. F. Muller, L. Hupfauf, Powielanie i rebazacja, przeł. D. Nowakowska [w:] B. Płonka (red.), Protetyka stomatologiczna. Protezy całkowite., Wrocław 1994, s. 262.