Reichskrieg (1310–1312)

Reichskrieg 1310–1312[1][2][3], też Krieg der Reichsstädte gegen Graf Eberhard von Württemberg 1311/12[4] - prowadzona w latach 1310–1312 wojna w Niemczech pomiędzy królem niemieckim Henrykiem VII Luksemburskim i popierającymi go wolnymi miastami Rzeszy a hrabią Eberhardem I Wirtemberskim.

Reichskrieg 1310–1312
Ilustracja
Henryk VII
Czas

1310–1312

Miejsce

Wirtembergia

Terytorium

wolne miasta i szlachta Szwabii

Wynik

Zwycięstwo Henryka VII

Strony konfliktu
Wirtembergia siły królewskie
Dowódcy
Eberhard I Wirtemberski Konrad IV von Weinsberg
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
brak współrzędnych

Do pierwszego sporu doszło w czasie gdy Eberhard I poparł króla Henryka z Karyntii w walce przeciwko Albrechtowi I Habsburgowi i jego następcy Henrykowi VII. W roku 1309 Eberhardowi zarzucono prywatę i egoistyczne sprawowanie urzędu wójta, w związku z czym Henryk VII nakazał mu osobiste stawiennictwo na dworze w Spirze. Tutaj niezadowolony władca odebrał większość przywilejów swojemu gościowi, w wyniku czego Eberhard opuścił przedwcześnie obrady i wyjechał z miasta. Henryk poparł też szwabskie miasta w konflikcie z Eberhardem, który prowadził wobec nich agresywną politykę terytorialną.

W roku 1310 Henryk VII wyruszył do Italii, mianując przed wyjazdem Konrada IV von Weinsberg na stanowisko dowódcy sił wolnych miast Rzeszy (Esslingen am Neckar, Reutlingen) oraz obozów szlachty (Tübingen, Vaihingen, Herter, Dusslingen) (IX 1310)[5].

Działania wojenne rozpoczęły się w praktyce wiosną 1311 r. oblężeniem 5 maja zamku Wirtemberg. Po nieudanej próbie odsieczy dla obrońców zamku ze strony Eberharda, oblegający kontynuowali ataki, ostatecznie zdobywając zamek dnia 23 lipca. W sierpniu 1312 padła twierdza Hohenasperg, co zmusiło Eberharda do ucieczki i szukania schronienia u swojego badeńskiego szwagra margrabiego Hesso. Również w 1312 von Weinsberg doprowadził do kapitulacji zamków Markgröningen i Backnang i obalenia sprzymierzonego z Eberhardem hrabiego Konrada von Oettingen[5].

Śmierć Henryka VII w dniu 24 sierpnia 1313 r. i sytuacja polityczna w roku 1314 (podwójna elekcja na tron niemiecki Ludwika IV oraz antykróla Fryderyka III Pięknego)[1] zapobiegła ostatecznej klęsce Wirtembergii. Eberhard zręcznie lawirował pomiędzy oboma konkurentami, dzięki czemu w 1315[5] odzyskał pokojowo większość utraconych ziem.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Hans-Martin Maurer: Geschichte Württembergs in Bildern. Kohlhammer, Stuttgart 1992, ISBN 3-17-010960-X.
  • Theodor Schön: Schloß Wirtemberg in Blättern des Schwäbischen Albvereins. 1897
  • Erwin Haas: Die sieben württembergischen Landesfestungen. ISBN 3-921638-59-3.
  • Jürgen Meyer: Zerstört ward alles, stehen blieb kein Stein. W: Im Schatten der Vergangenheit. Oertel + Spörer, 2004, ISBN 3-88627-270-2.