Rudolf Klotzek
Rudolf Klotzek (ur. 29 stycznia 1890) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
 kapitan piechoty
| |
| Data urodzenia |
29 stycznia 1890 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 29 stycznia 1890[1]. Od 1908 pełnił zawodową służbę wojskową w c. i k. Armii. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 80. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1914 odbywał praktykę w Oddziale c. i k. Straży Wojskowo-Policyjnej w Krakowie, pozostając oficerem nadetatowym IR 80. W latach 1916-1918 w dalszym ciągu pełnił służbę w Korpusie Straży Wojskowo-Policyjnej. W czasie służby awansował na kolejne stopnie: chorążego (1 września 1908), podporucznika (1 maja 1911) i porucznika (1 listopada 1914)[2][3][4][5].
Był przydzielony do Oddziału IV Etapowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, gdzie kierował Centralnym Urzędem Rozdzielczym[6] oraz w styczniu 1920 służył w adiutanturze. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę Głównym Kwatermistrzostwie Naczelnego Dowództwa[7].
Został odkomenderowany na kurs doszkolenia oficerów w Zegrzu[8]. U jego kresu, po incydencie towarzyskim został ukarany dwutygodniowym aresztem, a sąd honorowy wymierzył mu karę nagany. Po tych zdarzeniach został przeniesiony do rezerwy[8]. Następnie miał zostać przyjęty do Oddziału Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Policji Państwowej[8][wymaga weryfikacji?].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1923 i 1924 pozostawał oficerem rezerwowym 23 pułku piechoty[9] [10]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[11]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[4]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[4]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[4]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 9, 860.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 268, 538, 1022.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 937.
- ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1580.
- ↑ Awans majowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”. 100, s. 2, 3 maja 1911..
- ↑ Danuta Hanak: Oddział IV Naczelnego Dowództwa WP 1918–1920. s. 14. [dostęp 2015-06-18]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 771.
- ↑ a b c Rudolf Klotzek. „Myśl Niepodległa”. 790, s. 778-779, 1925-12-05..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 192, 475.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 180, 416.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-04-08]..
Bibliografia edytuj
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.