Rym wewnętrzny
Rym wewnętrzny – współbrzmienie, które łączy słowa stojące nie w klauzulach, ale wewnątrz jednego wersu lub kilku linijek[1].
Rymy wewnętrzne i wewnętrzno-zewnętrzne występują w wierszu Bolesław Leśmian Zielony dzban:
- Wybiła godzina - wiosna się zaczyna,
- Z chaty poprzez kwiaty wybiega dziewczyna,
- Dzban zielony, pełen wody,
- Niesie zmarłym dla ochłody
- W skwar śmiertelnej niepogody,
- Co w proch wargi ścina.
Znanym przykładem zastosowania rymów wewnętrznych jest wiersz Vitězslava Nezvala Smuteční hrana za Otokara Březinu[2]. W pierwszej zwrotce tego napisanego ściśle jambicznym aleksandrynem utworu[3] rymują się w średniówce i klauzuli słowa:
- duch kruh
- Bůh Katedrálu
- much stuh
- bez předtuch Grálu
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Sierotwiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 1966, s. 238.
- ↑ Jiří Poláček, Básnické nekrology Vítězslava Nezvala, https://journals.muni.cz/universitas/article/viewFile/425/414.
- ↑ Zobacz: Wiktor J. Darasz, Jamb, Język Polski, 4/1999, s. 294-295.