Słuchaj, Izraelu!
Słuchaj, Izraelu (fr. Ecoute, Israël!) – praca (forma orędzia) autorstwa André Frossarda z 1994.
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | |||
| Wydanie oryginalne | |||
| Język | |||
| Data wydania |
1994 | ||
| Wydawca | |||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Data wydania polskiego |
1995 | ||
| Wydawca |
Wydawnictwo Misjonarzy Klaretynów PALARBA | ||
| Przekład | |||
| |||
Praca składa się z szesnastu krótkich rozdziałów, z których większość rozpoczyna się biblijnymi słowami Słuchaj, Izraelu! (hebr. Szema Jisrael)[1]. Autor napisał ją w czasie, gdy od dawna wiedział już, że jest śmiertelnie chory. Powstała na kilka miesięcy przed śmiercią Frossarda, stanowiąc rodzaj jego testamentu duchowego, w którym nawołuje członków narodu żydowskiego (duszę żydowską) do przestrzegania boskich przykazań i wsłuchiwaniu się w wolę Boga, co ma być warunkiem utrzymania tożsamości i odbudowania szczęścia Żydów. Odejście od Boga, pójście własną drogą, ignorowanie słowa bożego ma być natomiast przyczyną cierpień i popadnięcia w moc szatana. W szczególności przyczyną zguby i zatracenia narodu ma być odrzucenie najważniejszego przykazania, tj. posiadania Boga na pierwszym miejscu. Przesłanie powyższe adresowane jest również do chrześcijan, ponieważ jedyne Przymierze Boga z ludźmi zostało przez Żydów przekazane innym narodom. Chrześcijanie i inni potrzebują świadectwa Starszego Brata, czyli narodu żydowskiego w kwestii wypełnienia misji opowiadania o dziełach bożych, w tym miłości miłosiernej. Dla Frossarda bardzo istotne były relacje religijne pomiędzy chrześcijaństwem i żydostwem, zwłaszcza w kontekście odstępstw świata współczesnego od Boga. Elementem dzieła są pytania i odpowiedzi, które Frossard otrzymał od Jana Pawła II[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Janusz Nawrocki, "Słuchaj, Izraelu!", André Frossard, Warszawa 1995 (recenzja), w: Collectanea Theologica, nr 67/2/1997, s. 263-265
- ↑ Jan Grosfeld, posłowie do: André Frossard, Słuchaj, Izraelu, PALABRA, Warszawa, 1995, s. 56-59, ISBN 83-85482-60-1