Said Mohamed Jaffar
Said Mohamed Jaffar el Amjad (ur. 14 kwietnia 1918 w Mutsamudu, zm. 22 października 1993) – komoryjski polityk, książę, prezydent Komorów[1][2].
| Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1918 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 października 1993 |
| Przewodniczący rady rządowej Terytorium Komorów | |
| Okres |
od 3 grudnia 1972 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Narodowej Rady Wykonawczej Komorów | |
| Okres |
od 10 sierpnia 1975 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
urząd powstały |
| Następca |
urząd zniesiony |
Życiorys
edytujTwórca i przywódca dwóch partii – Demokratycznego Zgromadzenia Ludu Komorów i Frontu Zjednoczenia Narodowego. Deputowany do rady generalnej Terytorium Komorów z wyborów w 1970 roku. Objął władzę w Terytorium Komorów po upadku rządu Saida Ibrahima 12 lipca 1972 roku[3]. W okresie sprawowania przez niego rządów doszło do porozumienia wszystkich reprezentowanych w radzie ugrupowań (w tym Ludowego Ruchu Majotty), i wydania przez nie zgodnego oświadczenia o dążeniu do niepodległości i niepodzielności Komorów. Po przegranych wyborach z 1972 roku oddał władzę Ahmedowi Abdallahowi[4][5]. W okresie od 8 kwietnia 1973 do 6 listopada 1975 roku senator Francji[1]. Brał udział m.in. w pracach nad ustawą o referendum niepodległościowym Komorów[6].
Był jednym z przywódców zamachu stanu z 3 sierpnia 1975 roku, w którym obalony został pierwszy prezydent niepodległych Komorów – Ahmed Abdallah. 10 sierpnia został wybranym przewodniczącym Narodowej Rady Wykonawczej, pełniąc funkcje zarówno prezydenta, jak i premiera (faktyczną władzę pełnił Ali Soilih)[7]. Reprezentował Komory przed Zgromadzeniem Ogólnym ONZ, gdy 12 listopada 1975 roku ONZ uznało i przyjęło w poczet swych członków nowe państwo[8]. Jego rządy zakończyły się 2 stycznia 1976 roku, gdy nowym prezydentem już oficjalnie wybrany został Ali Soilih[9].
Przypisy
edytuj- ↑ a b JAFFAR EL AMJAD Said Mohamed. [w:] Mon Senat [on-line]. [dostęp 2017-01-19]. (fr.).
- ↑ Harris M. Lentz: Heads of States and Governments Since 1945. Hoboken: Taylor and Francis, 2014, s. 189. ISBN 978-1-134-26490-2. OCLC 870226851. (ang.).
- ↑ Faissoili ben Mohadji: Comoros. W: Handbook of Federal Countries. McGill-Queen’s Press, 2005, s. 123. ISBN 978-0-7735-2888-8. (ang.).
- ↑ John M. Ostheimer. Political Development in Comoros. „The African review: a journal of African politics development and international affairs”. 3 (3), s. 491–506, 1973. ISSN 0002-0117. (ang.).
- ↑ Robert William Crabtree: “Maore Farantsa”: The Self-Determination of Mayotte to Become a Département of France. Adelaide: University of Adelaide, 2015, s. 44. OCLC 959625609. (ang.).
- ↑ Extrait de la table nominative 1974. [w:] Mon Senat [on-line]. [dostęp 2017-01-19]. (fr.).
- ↑ Comoros: Legacies of Monsoon Trade and Un-Finished Indepedence. W: Tor Sellström: Africa in the Indian Ocean: Islands in Ebb and Flow. Boston: Brill, 2015, s. 162. ISBN 978-90-04-29249-9. OCLC 910845564. (ang.).
- ↑ United Nations General Assembly 13th Session Official Record. ONZ, 1975-11-12. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
- ↑ Comoros. W: Political Handbook of the World 1998. Palgrave Macmillan UK, 1998, s. 201. DOI: 10.1007/978-1-349-14951-3. ISBN 978-1-349-14951-3. (ang.).