Saldo pierwotne
Saldo pierwotne zwane też saldem wyjściowym albo podstawowym – jest to różnica między dochodami a wydatkami budżetu państwa pomniejszonymi o koszty obsługi długu publicznego. Takie ujęcie salda pozwala na ocenę, jak kształtowałaby się równowaga budżetu państwa, gdyby nie konieczność obsługi długu. Wystąpienie deficytu pierwotnego sygnalizuje przekroczenie granicy bezpieczeństwa w zakresie długu publicznego[1].
Wydaje się, że w literaturze często przecenia się znaczenie deficytu pierwotnego jako sygnału zagrożenia wypłacalności Skarbu Państwa. W praktyce nie obserwuje się, by rynki finansowe reagowały na pojawienie się deficytu pierwotnego w jakiś szczególny sposób[2].
Kwota dodatniego salda pierwotnego pomniejsza deficyt budżetu państwa powstały z tytułu konieczności poniesienia kosztów obsługi długu. Informuje również, że zgromadzone dochody przekraczają sumę wydatków bieżących i majątkowych, a powstała nadwyżka sfinansuje część wydatków przeznaczonych na obsługę długu. Ujemne saldo pierwotne budżetu państwa potwierdza fakt braku równowagi budżetowej, wynikającej z niedoboru środków na pokrycie bieżących wydatków bieżących i majątkowych. Kwota ujemnego saldapierwotnego powiększa już istniejący deficyt budżetu państwa. Występowanie ujemnego salda pierwotnego powoduje przyrost zadłużenia Skarbu Państwa[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Wiesława Ziółkowska: Finanse publiczne teoria i zastosowanie. Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej, 2000, s. 232. ISBN 83-88048-23-6.
- ↑ Andrzej Wernik: Finanse publiczne. Warszawa: PWE, 2011, s. 81. ISBN 978-83-208-1931-1.
- ↑ Tomasz Uryszek: Dług Skarbu Państwa jako źródło finansowania deficytu budżetowego. Warszawa: Difin, 2010, s. 54. ISBN 978-83-7641-311-2.
Bibliografia
edytuj- Leksykon budżetowy - saldo pierwotne budżetu. [dostęp 2013-07-01].
- System finansowy w Polsce, t. II. Bogusław Pietrzak, Zbigniew Polański, Barbara Woźniak (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 350-351. ISBN 978-83-01-15248-2.
- Andrzej Wernik: Finanse publiczne. Warszawa: PWE, 2011, s. 80-81. ISBN 978-83-208-1931-1.