Wikipedia

Seweryn Ehrlich

Seweryn Krzysztof Ehrlich ps. „Sindbad” (ur. 18 marca 1907, zm. 9 września 1968 w Winnipeg) – polski doktor wszech nauk lekarskich, oficer Wojska Polskiego, poeta, pisarz.

Seweryn Ehrlich
Sindbad
Data urodzenia

18 marca 1907

Data i miejsce śmierci

9 września 1968
Winnipeg

Zawód, zajęcie

lekarz

Tytuł naukowy

doktor

Życiorys edytuj

Urodził się 18 marca 1907[1][2][3]. Był synem Jakuba[3]. Miał siostrę[4].

W 1931 ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[4]. Jako lekarz specjalizował się w chorobach dzieci[4]. Do 1939 jako doktor wszech nauk lekarskich figurował we Lwowie pod adresem ulicy Józefa Piłsudskiego 11a[5].

W Wojsku Polskim został awansowany na stopień podporucznika rezerwy w korpusie oficerów sanitarnych ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933[6]. W 1934 był w kadrze zapasowej Szpitala Okręgowego nr 6 we Lwowie i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[7]. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów i był osadzony w obozie w Starobielsku[8][9]. Wiosną 1940, gdy większość polskich jeńców stała się ofiarami zbrodni katyńskiej, nie został skierowany do miejsca kaźni i wówczas z garstką ocalonych został przewieziony najpierw do obozu w Pawliszczew Borze, a następnie do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu, gdzie na nieformalnym tzw. „uniwersytecie griazowieckim” wykładał dla współosadzonych historię książki[2][3][8][10]. Po latach, w 1946 tak opisał swoje wspomnienia związane z uwięzieniem i tworzeniem listy zaginionych jeńców, którzy zostali ofiarami zbrodni katyńskiej[8]:

Po całych nocach, wytężając pamięć zestawialiśmy długie wykazy tych, których brakło. Tysiące, tysiące, tysiące... Zaginione, przepadłe nazwiska. Mówią teraz do nas, krzyczą, dławią, chwytają za gardło rozpaczą i bólem te same nazwiska z katyńskiej listy. Żałoba ma barwę krwi.

Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa, a po ewakuacji był oficerem 2 Korpusu Polskiego[4]. W 1946 organizował polską służbę medyczną w Anglii[4]. W 1949 wyjechał do Kanady, podjął pracę w Saskatchewan Hospital w North Battleford, obejmując obowiązki psychiatry i wykładowcy w 1951, a w 1954 został asystentem kierownika[4]. w 1965 przeniósł się z rodziną do Winnipeg[4]. Był poetą, posługującym się pseudonimem „Sindbad”[11]. Zmarł po długiej chorobie 9 września 1968 w szpitalu w Winnipeg w wieku 61 lat[4]. Miał żonę Irenę, trzy córki[4].

Publikacje edytuj

  • U podstaw Armii Polskiej w Z.S.R.R. Walka z chorobami zakaźnymi w 1942 r. (1946)[12]
  • Pomieszanie zmysłów i inne tragedie (1946)[13]
  • Szary Starobielsk (w: „Wiadomości” nr 33 z 17 listopada 1946[8]; przedruk w: Katyń. Wybór publicystyki 1943-1988, wyd. 1989[14])
  • «S/S Colorado Springs Victory» (w: „Wiadomości” nr 13/14 z 4 kwietnia 1948)[15]
  • The Virus of War (1954)[4]
  • Żołnierz który klęczy. Poeci Katynia (2011, wybór poezji)[16]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 227, 773.
  2. ↑ a b Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 68. ISBN 83-85015-66-3.
  3. ↑ a b c Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 8. [dostęp 2018-10-03].
  4. ↑ a b c d e f g h i j Obituaries. Dr Seweryn K. Ehrlich. „Canadian Medical Association Journal”. Nr 99, s. 925, 9 listopada 1968. (ang.). 
  5. ↑ Ilustrowany informator miasta Lwowa : ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Lwów: 1939, s. 36.
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 227.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 773.
  8. ↑ a b c d Seweryn Ehrlich. Szary Starobielsk. „Wiadomości”. Nr 33, s. 1, 17 listopada 1946. 
  9. ↑ Jolanta Adamska: Oficerowie września – co zabrali na wojnę?. wp.pl, 2017-03-17. [dostęp 2018-10-03].
  10. ↑ Uniwersytet w Griazowcu. „Biuletyn”. Nr 1 (10), s. 44, Maj 1966. Koło Lwowian w Londynie. 
  11. ↑ Seweryn Ehrlich. baza-nazwisk.de. [dostęp 2018-10-03].
  12. ↑ U podstaw Armii Polskiej w Z.S.R.R: walka z chorobami zakaźnymi w 1942 r. books.google.pl. [dostęp 2018-10-03].
  13. ↑ Pomieszanie zmysłów i inne tragedie. books.google.pl. [dostęp 2018-10-03].
  14. ↑ Polskie wydawnictwa niezależne 1976–1989. m-ws.pl. [dostęp 2018-10-03].
  15. ↑ Seweryn Ehrlich. «S/S Colorado Springs Victory». „Wiadomości”. Nr 13/14, s. 2, 4 kwietnia 1948. 
  16. ↑ Żołnierz który klęczy. Poeci Katynia - książka. wp.pl. [dostęp 2018-10-03].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Seweryn_Ehrlich&oldid=71789156”