Skrajna Soliskowa Kopa
Skrajna Soliskowa Kopa (słow. Predná solisková kopa, węg. Elülső-Szoliszkó-taraj, niem. Vordere Salzberg Koppe[1]) – szczyt o wysokości 2395 m n.p.m.[2] w Grani Soliska, w słowackich Tatrach Wysokich. Jest pierwszym wzniesieniem na północ od Wielkiego Soliska, od którego oddzielona jest Skrajnym Soliskowym Karbem. Z przeciwnej strony Pośredni Soliskowy Karb oddziela ją od Pośredniej Soliskowej Kopy[3].
 Skrajna Soliskowa Kopa (wśród podpisanych obiektów) – widok od strony wschodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2395 m n.p.m. |
| Wybitność |
12 m |
| Pierwsze wejście |
10 czerwca 1906 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′47,9″N 20°01′54,1″E/49,163306 20,031694
| |
Skrajna Soliskowa Kopa jest najwyższą i najwybitniejszą kulminacją w grupie Soliskowych Kop[2]. Do Doliny Furkotnej opada z niej szerokie żebro, w dolnej części rozszerzające się i przypominające kształtem trójkąt[3]. Prowadzi nim nieco trudna (I) droga wspinaczkowa[3].
Autorzy atlasu satelitarnego Tatry i Podtatrze zaproponowali w odniesieniu do szczytu nazwę Wielka Soliskowa Kopa[4]. Jednocześnie w północnej grani, zbiegającej do Pośredniego Soliskowego Karbu, wyróżnili Małą Soliskową Kopę[4]. Jest to wzniesienie, które nie zostało nazwane ani opisane w przewodniku taternickim Arno Puškáša[3].
Historia edytuj
Pierwsze wejścia:
- Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt, 10 czerwca 1906 – letnie,
- Adam Karpiński i Stefan Osiecki, 12 kwietnia 1925 – zimowe[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych.
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c d e Arno Puškáš: Vysoké Tatry, horolezecký sprievodca monografia, diel IX. Bratislava: Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, 1988, s. 101-102, 108.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.