501 Batalion Czołgów Ciężkich
501 Batalion Czołgów Ciężkich (niem. schwere Panzerabteilung 501) – niemiecka jednostka pancerna z okresu II wojny światowej.
 Tiger I z 501 Batalion Czołgów Ciężkich zdobyty w Tunezji w 1943 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
major Hans-Georg Lueder |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
III Rzesza, Afryka Północna, ZSRR, Generalne Gubernatorstwo, |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
Historia edytuj
501 Batalion Czołgów Ciężkich (w skrócie „s PzAbt 501”) powstał w 1942 a jego pierwszym dowódcą został major Hans-Georg Lueder[1]. Była to niezależna jednostka pancerna w sile batalionu, wyposażona początkowo w czołgi średnie Panzer III i czołgi ciężkie Tiger I. W walkach prowadzonych w Afryce Północnej w latach 1942-1943, zakończonych kapitulacją Afrika Korps, wchodzący w jego skład 501 Batalion Czołgów Ciężkich zniszczył 170 czołgów alianckich[2]. Następnie jednostka walczyła na froncie wschodnim. W 1944 otrzymała na wyposażenie czołgi Tiger II. Chrzest bojowy nowego sprzętu miał miejsce 13 sierpnia 1944 pod Oględowem w walkach z Armią Czerwoną na przyczółku baranowsko-sandomierskim i wypadł fatalnie[3].
Na froncie wschodnim 501 Batalion Czołgów Ciężkich pozostawał do 21 grudnia, kiedy to został przeformowany w 424 Batalion Czołgów Ciężkich, (Schwere Panzer-Abteilung 424). Jednostka walcząc w składzie 4 Armii Pancernej poniosła duże straty w pierwszych dniach ofensywy, prowadzonej od 12 stycznia 1945 przez Armię Czerwoną. Resztki batalionu, wycofując się dotarły do Zielonej Góry. Z Miasta koleją zostały przetransportowane do Paderborn. Na bazie rozformowanego 424 Batalionu Czołgów Ciężkich oraz 503 Batalionu Czołgów Ciężkich, 11 lutego 1945 utworzono 512 Batalion Ciężkich Niszczycieli Czołgów, (Schwere Panzerjäger-Abteilung 512) i wyposażono w niszczyciele czołgów Jagdtiger[4][5]. Batalion po niepowodzeniach w walce z aliantami, skapitulował[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Wolfgang Schneider,Tigers in Combat I. Mechanicsburg: Stackpole Books 2000, s.44.
- ↑ Chris Bishop, Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa 2009, s.63.
- ↑ Robert Zwierzyniecki, Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków 2017, s. 23-26.
- ↑ Janusz Ledwoch, Jagdtiger, Militaria 80. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1999, s.26.
- ↑ Tomasz Szlagor, Ostatni batalion Jagdtigerów. Militaria 2007. nr 4. s. 83.
- ↑ Wolfgang Schneider, Tigers in Combat I. Mechanicsburg: Stackpole Books 2000, s.47.
Bibliografia edytuj
- Ian Baxter: Ostatnie Lata Waffen-SS. Warszawa: Bellona, 2010. ISBN 978-83-11-11731-0.
- Charles Whiting: Ostatnia bitwa na froncie zachodnim. Warszawa: Bellona, 2010. ISBN 978-83-11-11832-4.
- Carlos Caballero Jurado: Dywizje pancerne Hitlera siły uderzeniowe Wehrmachtu. Warszawa: Bellona, 2016. ISBN 978-83-11-14190-2.
Linki zewnętrzne edytuj
- 501 Batalion Czołgów Ciężkich(niem.)
- 424 Batalion Czołgów Ciężkich(niem.)