Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2019 (Asia Rugby Sevens Series 2019) – dziesiąte mistrzostwa Azji w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Asia Rugby mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Azji. Zostały rozegrane w formie trzech rankingowych turniejów rozegranych wraz z zawodami kobiet pomiędzy 31 sierpnia a 29 września 2019 roku.
Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2019
Asia Rugby Sevens Series 2019
|
|
| Szczegóły turnieju
|
| Termin
|
31 sierpnia – 29 września 2019
|
| Liczba drużyn
|
8 (z 1 konfederacji)
|
| Stadiony
|
3 (w 3 miastach)
|
 I miejsce
|
 Japonia
|
 II miejsce
|
 Hongkong
|
 III miejsce
|
 Chiny
|
| Statystyki turnieju
|
| Najwięcej punktów
|
Chihito Matsui (97)
|
| Najwięcej przyłożeń
|
Chihito Matsui (19)
|
Sezon zdominowały reprezentacje Japonii oraz Hongkongu – prócz nich na podium poszczególnych turniejów stawali jedynie Chińczycy – Japonia pokonała Hongkong w finałach zawodów w Korei[1][2] i Sri Lance[3][4], Hongkong zwyciężył zaś w chińskim turnieju, gdy Japończycy zajęli trzecią lokatę[5][6]. Obydwa te zespoły zakończyły zatem sezon z 32 punktami w klasyfikacji generalnej, wyżej jednak została sklasyfikowana reprezentacja Japonii z uwagi na fakt, iż okazała się lepsza w obu bezpośrednich pojedynkach rozegranych w tych roku[7].
Najwięcej punktów i przyłożeń zdobył przedstawiciel triumfatorów, Chihito Matsui[8].
Informacje ogólne
edytuj
W walce o tytuł mistrzowski wzięło udział osiem zespołów, a cykl składał się z trzech rankingowych turniejów. Mistrzem Azji została drużyna, która po rozegraniu trzech rankingowych turniejów – w Inczon, Huizhou i Kolombo – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[9]. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie:
- wyników spotkań pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych w tych spotkaniach;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
- większej liczby zdobytych punktów we wszystkich spotkaniach sezonu;
- większej liczby zdobytych przyłożeń we wszystkich spotkaniach sezonu;
- rzutu monetą.
| Miejsce
|
Punkty
|
| 1
|
12
|
| 2
|
10
|
| 3
|
8
|
| 4
|
7
|
| 5
|
5
|
| 6
|
4
|
| 7
|
2
|
| 8
|
1
|
W każdych zawodach drużyny rywalizowały w pierwszym dniu systemem kołowym w ramach dwóch czterozespołowych grup, po czym po dwie czołowe z każdej z nich awansowały do półfinałów, a pozostała czwórka zmierzyła się w walce o Plate. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio cztery, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie:
- wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Wszystkie mecze, także finałowe, składały się z dwóch siedmiominutowych części.
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku.
W cyklu miało wziąć siedem czołowych zespołów z ubiegłego sezonu oraz zwycięzca rozegranych w sierpniu 2018 roku kwalifikacji. Odbyły się one w formie turnieju zorganizowanego w Singapurze i zwycięsko z niego wyszli reprezentanci Zjednoczonych Emiratów Arabskich zyskując tym samym awans do serii turniejów o mistrzostwo kontynentu[10][11][12][13][14][15].
Klasyfikacja generalna
edytuj
Bibliografia
edytuj
I miejsce
II miejsce
III miejsce
Korea Południowa
Chiny
Sri Lanka
Japonia
Hongkong
Filipiny
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Chińskie Tajpej