Oręż (heraldyka)

Oręż (uzbrojenie) – w heraldyce zbiorcza nazwa elementów anatomicznych zwierząt herbowych używanych do walki, polowania oraz obrony. Mianem tym określimy:

• Szpony i dziób ptaków
• Rogi i kopyta parzystokopytnych
• Kopyta nieparzystokopytnych
• Pazury kotowatych itp.

oraz

• Płetwy i ogony ryb i ssaków morskich.

Reguły heraldyki określają barwę uzbrojenia zwierząt heraldycznych w zależności od ich barwy i barwy pola (tła). Nie są one ściśle przestrzegane, ale występują w większości herbów, gdyż w zgodzie z zasadą alternacji zalecają najbardziej kontrastowe zestawienia, co jest ważne dla herbu jako graficznego znaku identyfikacyjnego. W przypadku uzbrojenia zgodnego z regułami jego barwę często pomija się przy blazonowaniu (opisie) herbu.

Nie należy mylić heraldycznego oręża zwierząt z bronią trzymaną przez nie w danym herbie. Tego typu przedmioty (miecze, topory itp.) nie podlegają tym regułom, choć często z przyczyn praktycznych (kontrast barw herbu) także je stosują.

#	barwa zwierzęcia	barwa pola	barwa oręża	przykład
1	złote	czerwone	błękitne
2	złote	każde inne	srebrne lub czerwone
3	srebrne	błękitne albo czarne	czerwone
4	srebrne	każde inne	złote
5	czerwone	złote	błękitne
6	każde inne	złote	czerwone
7	czerwone	srebrne	błękitne
8	każde inne	srebrne	czerwone

Bibliografia

• Elementy tarczy herbowej
• Henry Bedingfeld, Peter Gwynn-Jones, Heraldry, Wingston, 1993 ISBN 1-85422-433-6
• Gert Oswald: Lexikon der Heraldik, Bibliographisches Institut, Leipzig, 1984, ISBN 3-411-02149-7
• Heraldyka