Jan Patočka: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jan Patočka '''- (ur. [[1 czerwca]] [[1907]], zm. [[13 marca]] [[1977]]). Prekursor czeskiej [[fenomenologia|fenomenologii]], jeden z największych [[filozof|filozofów]] [[XX]] wieku., sygnatariusz i jeden z pierwszych rzeczników [[Karta 77|Karty 77]].

Studiował w [[Praga|Pradze]], [[Paryż|Paryżu]], [[Berlin|Berlinie]] i [[Fryburg Bryzgowijski |Fryburgu Bryzgowijskim]]. Oddany przyjaciel i ostatni wielki uczeń [[Edmund Husserl|Edmunda Husserla]]. Studiował także pod kierunkiem [[Martin Heidegger|Martina Heideggera]]. Początek jego przełomowej filozofii jest widoczny od [[1936]] roku, gdy habilituje się pracą "Přirozený svět jako filosofický problém". W swych dziełach zaczął zajmować się egzystencją człowieka w odpowiedzi na egzystencjalizm Heideggera, zakładający "wrzucenie" bytu w świat. Ustanowił twierdzenie "Trzech motywów ludzkiej egzystencji"- 1} ''otrzymywanie'', 2} ''reprodukcja'', 3} ''transcendencja''. Przetłumaczył także sporo dzieł filozoficznych [[Hegel|Hegla]] i [[Schelling|Schellinga]].