Wersja z 21:42, 24 lis 2007 edytuj 83.238.59.94 (dyskusja) drobne merytoryczne ← poprzednia edycja		Wersja z 21:58, 24 lis 2007 edytuj anuluj edycję 83.238.59.94 (dyskusja) grafika, nowy artykuł następna edycja →
Linia 1: [[Grafika:Grafika:POL Świdnik COA.svg]] Metryka miejska Świdnika jest dość świeża, wynosi tylko 50 lat. Natomiast jego herb genezą sięga roku 1977, kiedy władze miasta ogłosiły konkurs na opracowanie projektu. Zwycięzcą wybranym spośród trzynastu plastyków biorących udział w konkursie, został W 1993 r. władze miasta zwróciły się do Oddziału Polskiego Towarzystwa Heraldycznego w Lublinie z prośbą o pomoc przy uporządkowaniu całej sfery symboliki samorządowej: chorągwi, flagi, sztandaru, pieczęci. Wtedy wykonana została — przez Dariusza Dessauera, plastyka pochodzącego z Lubartowa — nowa wersja używanego wcześniej herbu. Zmiany wynikały z potrzeby opracowania wzorca, który byłby jedynym poprawnym opracowaniem służącym do reprodukowania. Uchwała Rady Miasta z 18 marca 1993 roku głosi. „Dla wyrażenia wspólnoty miejskiej ijej samorządności, nawiązując do przeszłości i nazwy miasta, nakazując czujność o kształt przyszłości ustanawia się następujące znaki miasta Świdnika: herb, chorągiew, flagę, sztandar, pieczęć. Są one otaczane największą czcią mieszkańców miasta, stanowią symbol ich wspólnoty, przywiązania i lokalnego patriotyzmu. Wyrażają gotowość do podejmowania wysiłków dla obrony samorządności i budowania wspólnego dobra”. Herb jest znakiem, symbolem komunikującym treści niewyrażalne przy pomocy innych znaków (np. pisma), wyprzedza nawet myślenie, odsłania sfery rzeczywistości nieosiągalne dla człowieka przy pomocy zwykłych środków poznania. Herb miejski mówi” o cechach wspólnoty samorządowej, przekazuje informacje o jej wspólności, służy do jej identyfikacji. Elementy składowe herbu stanowią tarcza, barwy i godło. Tarcza Konieczność umieszczenia znaku — godła rozpoznawczego na najbardziej widocznym miejscu spowodowała, iż najbardziej nadawała się do tego właśnie tarcza. Często kształt tarczy warunkuje wygląd godła, a także jego kształt. Umieszczenie godła w polu tarczy spowodowało, iż stronę herbu określa się z pozycji trzymającego ją (dla patrzącego strona lewa — to prawa strona heraldyczna). Kształt tarczy zmieniał się wraz ze zmianami w technice i formie walki. Gdy tarcza miała coraz mniejsze zastosowanie na polu walki, zamienia się w kartusz i podlega zmianom, jakie występują w sztuce w danym okresie. Powierzchnię tarczy nazywamy polem. Niekiedy dzielono ją prostymi cięciami na kilka mniejszych pól. Tarczę podzieloną pionowo nazywamy dwudzielną w słup, poziomo — dwudzielną w pas. Dzielono również w skos, krzyż, gwiazdę. Tarcza, na której umieszczono godło Świdnika nawiązuje w kształcie do tarczy zwanej w heraldyce tarczą hiszpańską (z zaokrągloną podstawą). Jej pole jest niepodzielne. Barwy heraldyczne Klasyczna heraldyka zna następujące barwy (tynktury): metale — złoto i srebro oraz kolory — czerwień, błękit, czerń, zieleń, purpurę. Są to barwy zasadnicze. Z czasem zostały wprowadzone także inne, np. cielista czy naturalna. Pierwotne barwy były barwami nasyconymi. W heraldyce polskiej dla określenia złota zamiennie używano koloru żółtego, a dla srebra — białego. Dla oznaczenia barw od XVII wieku przyjęto system szrafowania, w którym zastąpiono barwy odpowiednimi oznaczeniami graficznymi. Pozwoliło to na łatwiejsze zaznaczanie barw, np. w drukach, szczególnie w przypadku wykorzystywania metody stalorytniczej. Przykładowo barwa czerwona była obrazowana kreskami pionowymi, niebieska — poziomymi, srebro — pustym polem. W heraldyce średniowiecznej wyznawano zasadę, że herb powinien mieć tylko jeden metal i jedną barwę. Przestrzegano przy tym reguły alternacji zabraniającej kładzenia barwy na barwę metalu na metal. Barwy heraldyczne mają swoją symbolikę, np. srebro symbolizuje pokorę, uczciwość; czerwień — odwagę i waleczność; błękit — wzniosłość, powietrze, niebo. Specjalne znaczenie przypisywano również kombinacjom barw, np. srebrna z czerwoną oznaczała odwagę. Dominującą barwą w heraldyce polskiej jest czerwień. Zaznacza się również przewaga połączeń barwy czerwonej ze srebrem. Widać tu wyraźnie wpływ herbu państwowego. W herbie Świdnika występują trzy barwy: pole tarczy ma barwę niebieską godło — srebrną i czerwoną. Figura heraldyczna, czyli godło W heraldyce występuje wiele rodzajów godeł: zwierzęta, uzbrojenie, elementy architektoniczne, rośliny, ciała niebieskie, znaki literowe, figury powstałe dzięki zastosowaniu różnego rodzaju podziału pola, a także kombinacji barw itp. Symbolika godła stanowi nawiązanie do okoliczności z historii oraz warunków życia miasta. Świdnik posiada godło związane z uwarunkowaniami gospodarczych podstaw życia jego społeczności, z uwzględnieniem najbardziej charakterystycznego faktu zbudowania tutaj fabryki samolotów. Jednocześnie godło nawiązuje do pierwszej litery nazwy miasta.,, Wirujące śmigło w kształcie litery Ś” na niebieskim polu, symbolizującym niebo, przestworza — nieodparcie kojarzy się z lotniczym miastem. Godło to wykracza poza dotychczasową konwencję heraldyki. Z jednej strony prezentuje i narzuca patrzącemu wrażenie dynamiki, siły i ruchu, z drugiej .. poprzez odpowiednie zestawienie barwy srebrnej i czerwonej - wyraźnie ukazuje literę „Ś”, zwieńczoną zamiast akcentem, lotką skrzydła. W heraldyce funkcjonuje specjalny język opisu herbów zwany blazonowaniem. W sposób zwięzły i krótki opisuje on herb. Na tyle zrozumiale i jasno, by na jego podstawie można było go narysować. Słownictwo używane przy blazonowaniu należy często do języka staropolskiego, a znane jest z dawnych opisów herbów. Blazonowanie herbu naszego miasta nie należy do rzeczy łatwych. W intencji autora projektu: herb jest niejako ruchomy — ma śmigło i ruch rysujący literę S”. „,Herbarz miast polskich” wyd. w 1994 roku, autorstwa Andrzeja Plewako i Józefa Wanaga, opisuje nasz herb następująco:,, w polu błękitnym biała stylizowana duża litera „S” z czetwonym podbiciem”. Autor propozycji blazonowania herbu, przyjętej przez Radę Miasta Świdnik w uchwale z 18 1111993 r., prof. Józef Szymański opisał herb w inny sposób: „w polu błękitnym kula srebrna i czetwona z takąż lotką przy czym ba,wa srebrna układa się w kształt lite,y >>Ś<<”. ===Bibliografia=== Nasz Świdnik - 50 lat miasta Świnika, red. R. Jankowski, wyd. Urząd Miasta Świdnik, Świdnik 2004

Herb Świdnika: Różnice pomiędzy wersjami