Masoreci: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
uzup |
||
Linia 3:
Masoreci opracowali dla spółgłoskowego zapisu [[język hebrajski|języka hebrajskiego]] system notacji samogłosek. Mimo że wypracowano trzy sposoby, przyjął się jeden z nich - tyberiadzki - i jest używany do dziś. Duży wpływ miał na ten wybór autorytet [[Mojżesz Majmonides|Majmonidesa]], który opowiedział się właśnie za metodą tyberiadzką. Zapis dziś nieużywanych systemów babilońskiego i palestyńskiego przebiegał nad linią spółgłosek.
Masoreci zaznaczali na marginesach Biblii zmiany wprowadzone w niej przez wcześniejszych kopistów [[soferowie|soferów]], sami jednak nie ingerowali w tekst. Aby zachować tekst nieskażonym, policzyli wszystkie litery Biblii, by ich liczba zgadzała się w kolejnych kopiach. Jednym z najwybitniejszych masoretów był członek wybitnej masoreckiej rodziny z [[Tyberiada|Tyberiady]], [[Aaron ben Mosze ben Aszer]], twórca pierwszego zbioru zasad [[gramatyka|gramatyki]] hebrajskiej. Obecnie uważa się, że był on [[Karaici|Karaitą]].
Masoreci w szczególny sposób potraktowali imię Boga "[[Jahwe]]". Z uwagi na to, że Żydzi nie wymawiali tego imienia i odczytywali zamiast niego "[[Elohim]]" lub "[[Adonai]]", Masoreci uzupełnili spółgłoski JHWH samogłoskami tych właśnie wyrazów, co dało brzmienie "Jehowi" lub "Jehowa". Imię Boga w tym brzmieniu używane było aż do dwudziestego wieku, kiedy badania nad językiem starohebrajskim pozwoliły na odtworzenie najbardziej prawdopodobnej formy "Jahwe".
| |||