Wikipedia

Utwardzanie wydzieleniowe: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
szablon
kat.
Linia 2:
{{Integruj|Utwardzanie wydzieleniowe}}
{{linki}}
{{Integruj|UtwardzanieUmacnianie dyspersyjne}}
Technologiczny proces obróbki cieplnej złożony z:
{{linki}}
'''Umocnienie dyspersyjne''' – efekt obróbki cieplnej zależny od stopnia dyspersji wydzieleń (wymieszanie bardzo rozdrobnionej substancji – tlenku w sproszkowanym metalu, a następnie prasowanie i spiekanie przygotowanej mieszaniny). Wydzielenie rozpuszczonego składnika z przesyconego roztworu  przy chłodzeniu prowadzi do zmiany właściwości stopu. UD jest połączeniem dwu kolejnych zabiegów cieplnych: przesycania i starzenia. Przesycanie polega na nagrzaniu do temperatury powyżej linii granicznej rozpuszczalności, w której wydzielony składnik przechodzi całkowicie do roztworu stałego bez przemiany alotropowej, wygrzaniu z następującym oziębieniem w celu zatrzymania rozpuszczonego składnika w roztworze przesyconym (w wyniku przesycenie uzyskujemy strukturę jednofazową; pogarszają się własności wytrzymałościowe polepszają plastyczne). Starzenie polega na nagrzaniu stopu uprzednio przesyconego do temperatury niższej od granicznej rozpuszczalności, wygrzaniu w tej temperaturze i studzeniu. W czasie starzenia następuje wydzielenie w przesyconym roztworze stałym składnika znajdującego się w nadmiarze, w postaci fazy o wysokiej dyspersji. W niektórych przypadkach starzenie zachodzi z udziałem faz pośrednich oraz stref Guiniera – Prestona, będących kompleksami, w których segregują atomy rozpuszczone w sieci rozpuszczalnika. Starzenie powoduje umocnienie przejawiające się zwiększeniem własności wytrzymałościowych i zmniejszeniem plastycznych (starzenie zależy od temperatury i czasu).
 
- '''Przesycania''' czyli, operacji obróbki cieplnej stopów metali polegająca na nagrzaniu do temperatury, w której następuje rozpuszczenie w osnowie wtórnej fazy (lub faz) umacniającej, wygrzaniu w tej temperaturze w celu uzyskania jednorodnego roztworu stałego i szybkim ochłodzeniu w celu utrzymania w temperaturze otoczenia roztworu stałego w stanie metastabilnym (przesyconym); otrzymana struktura jest na ogół nietrwała, gdyż składnik stopowy znajdujący się w roztworze w nadmiernej ilości wykazuje tendencję do wydzielenia się z roztworu. Przesycanie w niewielkim stopniu podwyższa właściwości mech. stopów i w zasadzie poprzedza starzenie; jest stosowane powszechnie w procesie umacniania cieplnego (utwardzanie dyspersyjne) stopów aluminium, niklu, kobaltu, miedzi, a także stali odpornych na korozję i in., charakteryzujących się zmniejszaniem rozpuszczalności składników stopowych w osnowie w stanie stałym w miarę obniżania temperatury.<br>
- '''Starzenia,'''<br> operacja obróbki cieplnej stopów metali uprzednio przesyconych; polega na wygrzaniu ich w temperaturze odpowiednio niższej od temperatury przesycenia w celu wydzielenia z roztworu stałego przesyconego fazy (lub faz) o odpowiednim stopniu dyspersji, zawierającej składnik stopowy, znajdujący się w roztworze w nadmiarze. Starzenie w temperaturze podwyższonej nazywa się przyspieszonym albo sztucznym, w temperaturze otoczenia — naturalnym albo samorzutnym. Starzenie jest powszechnie stosowane w procesie umacniania cieplnego (utwardzanie dyspersyjne) stopów aluminium, niklu, kobaltu, miedzi i in., charakteryzujących się zmniejszaniem granicznej rozpuszczalności składników stopowych w osnowie w stanie stałym, w miarę obniżania temperatury.
 
 
 
 
'''UTWARDZANIE TAKIE''' Jest stosowane do niektórych stali konstrukcyjnych (np. odpornych na korozję) i wielu stopów nieżelaznych. (m.in. stopów aluminium, niklu, kobaltu, miedzi) w celu podwyższenia ich twardości i właściwości wytrzymałościowych przy zachowaniu dostatecznej plastyczności.
 
 
[[Kategoria:Metaloznawstwo]]
[[Kategoria:Metalurgia]]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Utwardzanie_wydzieleniowe”