'''Kość biodrowa''' ([[łacina|łac.]] ''os ilium'') - u [[człowiek|człowieka]]a składa się z talerza i [[trzon kości|trzonu]], które na powierzchni wewnętrznej oddzielone są przez kresę łukowatą (''linea arcuata''). Trzon posiada powierzchnię zewnętrzną i wewnętrzną. Talerz posiada powierzchnię pośladkową (leżącą na zewnątrz) oraz krzyżowo-biodrową (po stronmie wewnętrznej). Na powierzchni pośladkowej znajdują się 3 kresy pośladkowe: przednia, tylna i dolna. Ograniczają one miejsca przyczepu 3 [[mięsień|mięśni]] [[mięśnie pośladkowe|pośladkowych]]: dużego, średniego i małego. Powierzchnia krzyżowo-biodrowa wytwarza dół biodrowy, ku tyłowi od którego znajduje się powierzchnia uchowata i guzowatość biodrowa. Dół biogrowy stanowi miejsce przyczepu [[mięsień biodrowy|mięśnia biodrowego]]. Powierzchnia uchowata pokryta jest [[chrzątka włóknista|chrząstką włóknistą]] i łączy się za pomocą [[staw krzyżowo-biodrowy|stawu krzyżowo-biodrowego]] ([[staw płaski]] z [[kość krzyżowa|kością krzyżową]]. Ruchomość tego połączenia jest bardzo ograniczona.
Guzowatość biodrowa zaś stanowi miejsce przyczepu mięśni.
Talerz biodrowy ograniczony jest przez grzebień biodrowy, który rozpoczyna się kolcem biodrowym przednim górnym, a kończy kolcem biodrowym tylnym górnym. Na grzebieniu tym wyróżnia się wargę zewnętrzną, wargę wewnętrzną i będącą pomiędzy nimi kresę pośrodkową. Na brzegu przednim talerza wyróżnia się kolec biodrowy przedni górny i kolec biodrowy przedni dolny. Na brzegu tylnym znajduje się kolec biodrowy tylny górny i kolec biodrowy tylny dolny oraz wcięcie kulszowe.
