Szablon:Artykuł na medal: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zajawka na poniedziałek |
zajawka na wtorek |
||
Linia 2:
|1= [[Grafika:Anamorphic-digital sound.jpg|left|100px]]
'''[[Taśma filmowa 35 mm]]''' jest najczęściej używanym formatem materiału filmowego wykorzystywanego zarówno w [[fotografia|fotografii]] jak i [[kinematografia|kinematografii]]. Taśma tego standardu została opracowana w [[1892]] przez Williama Dicksona oraz [[Thomas Alva Edison|Thomasa Edisona]] na podstawie dostarczonego przez [[George Eastman|George'a Eastmana]] materiału [[błona światłoczuła|światłoczułego]] i jest wykorzystywana do dzisiaj w prawie niezmienionej formie. Materiał światłoczuły, z którego wytwarza się taśmę ma postać pasków o szerokości 35 mm, skąd wywodzi się nazwa standardu, perforowanych na obu brzegach(negatywy fotograficzne posiadają zazwyczaj po 8 otworów perforacji na klatkę). Na przełomie [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek|XX wieku]] wykorzystywano taśmy filmowe o bardzo różnych szerokościach, które opracowywano niezależnie, a ich szerokość wynosiła od 13 do 75 mm (od 0,51 do 2,95 [[cal]]a. W [[1909]] ostatecznie ustalono, że 35 mm będzie standardem szerokości taśmy filmowej i pozostał on podstawowym rozmiarem zarówno do rejestracji jak i odtwarzania filmów mimo tego, że z biegiem lat pojawiały się węższe i szersze rodzaje taśm filmowych. Rozmiar 35 mm uznano za optymalny między kosztem materiału filmowego a oferowanej przez niego jakości obrazu. Wszechobecność [[projektor]]ów na 35 milimetrową taśmę w [[kino|kinach]] spowodowała, że jest to obecnie jedyny tak powszechny standard projekcji filmów na świecie.
|2= [[Grafika:
Przez '''[[postawa ciała (psychologia)|postawę ciała]]''' rozumie się odruchowy sposób utrzymywania ciała w pozycji stojącej. Pod pojęciem tym kryje się także jeden z ważnych typów informacji z zakresu [[komunikacja niewerbalna|komunikacji niewerbalnej]]. Artykuł dotyczy drugiego rozumienia tego terminu i w tym sensie postawa ciała oznacza: to, jak [[ciało]] jest ustawione w relacji do innej osoby, czy grupy osób (na przykład postawa pochylona, postawa stojąca, siedząca itp.) oraz jak są ustawione względem siebie różne części ciała (np. noga nałożona na nogę, ręka w kieszeni itp.) lub [[Narząd ruchu|budowę ciała]], czyli to jak ciało wygląda (np. czy jest duże, ma szerokie plecy, słabe nogi, dużą głowę itp.)
|3= [[Grafika:Kotlin Soznatelnyy DN-SN-87-07359.jpg|left|100px]]
'''[[Niszczyciele projektu 56]]''' – seria 31 [[ZSRR|radzieckich]] [[niszczyciel]]i z okresu powojennego. Zostały określone jako typ ''Spokojnyj'', natomiast według nomenklatury [[kod NATO|NATO]] otrzymały oznaczenie typu ''Kotlin''. Były to ostatnie radzieckie klasyczne niszczyciele. Spośród nich, 4 okręty ukończono według projektów 56EM i 56M jako pierwsze radzieckie [[niszczyciel rakietowy|niszczyciele rakietowe]], typu ''Biedowyj'', w kodzie NATO: typ ''Kildin''. Część okrętów projektu 56 po przebudowie również stała się niszczycielami rakietowymi. Jedynym zagranicznym użytkownikiem okrętów tego typu była Polska (ORP [[ORP Warszawa (niszczyciel 1970)|"Warszawa"]]). Po II wojnie światowej w ZSRR podjęto wielkoseryjną budowę niszczycieli [[niszczyciele projektu 30bis|projektu 30bis]], opartych jeszcze na projekcie przedwojennym, lecz jednocześnie dostrzegano potrzebę nowocześniejszych i większych jednostek tej klasy. Początkowo zaprojektowano i zbudowano w jednym egzemplarzu wielki niszczyciel "Nieustraszimyj" projektu 41, lecz nie spełnił on oczekiwań. Został on uznany za zbyt duży, a przy tym osiągał zbyt małą prędkość, toteż w [[1951]] zdecydowano zaprojektować w oparciu o jego konstrukcję nieco mniejsze jednostki, o podobnej [[siłownia okrętowa|siłowni]]. Efektem były duże niszczyciele projektu 56.
| |||