Charles Lefebvre-Desnouettes: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 4:
Wstąpił do wojska w roku [[1792]] służąc w wielu kampaniach prowadzonych przez Francję po [[Rewolucja francuska|rewolucji]]. Po sześciu latach dosłużył się stopnia kapitana i został ''aide-de-camp'' generała [[Napoleon Bonaparte|Bonaparte]]. Po bitwie pod [[Bitwa pod Marengo|Marengo]] został ponownie awansowany, a pod [[Bitwa pod Austerlitz|Austerlitz]] Napoleon mianował go [[pułkownik]]iem. Brał również udział w kampanii Pruskiej w latach [[1806]]-[[1807]].
W [[1808]] został [[generał brygady|generałem brygady]] i baronem [[Cesarstwo Francuskie|cesarstwa]]. Skierowany do [[Hiszpania|Hiszpanii]] dowodził pierwszym, nieudanym oblężeniem [[Oblężenie Saragossy (1808)|Saragossy]]. Na polu bitwy pod [[Bitwa pod Tudelą|Tudelą]] wykazał się prawdziwym talentem, ale pod koniec roku 1808 został wzięty do niewoli przez kawalerię [[Wielka Brytania|brytyjską]] w czasie akcji pod [[Potyczka pod Benaventem|Benaventem]].
Przez ponad dwa lata był jeńcem angielskim zwolnionym na słowo i mieszkającym na wolności w [[Cheltenham]]. W roku [[1811]] udało mu się uciec na kontynent i w czasie wojny z [[Rosja|Rosją]] w [[1812]] ponownie dowodził kawalerią. W ostatnich kampaniach lat [[1813]] i [[1814]] jego kawalerzyści odznaczyli się w kilku bitwach, zwłaszcza pod [[Bitwa pod La Rothiere|La Rothiere]] i [[Bitwa pod Montmirail|Montmirail]]. [[100 dni Napoleona|Sto dni]] spędził u boku Napoleona i został ranny pod [[Bitwa pod Waterloo|Waterloo]].
Linia 12:
==Bibliografia==
*David Gates, The Spanish Ulcer, A History of the Peninsular War, Da Capo Press 2001, ISBN 0-306-81083-2
*Charles W.C. Oman, A History of the Peninsular War 1807-1814, Clarendon Press 1903, [http://books.google.com/books?id=w0EbAAAAMAAJ On-line Edition]
==Linki zewnętrzne==
| |||