*[[Anatol Sawicki]], Ppłk. Urodzył śię w [[1898]] w Odessie. Rodzina przybyła z Litwy „Mitruny” koło roku [[1782]] na Zamoyczyznie. Anatol Sawicki był wnukiem Antoniego „Jan-Luba”, wlaścicielwlaściciela niewielkiego majątku w okolicach miejscowości Zaklików. Był synem Leona-Wincentego z zawodu architektarchitekta i Teresy z domu Bajer-Koczubej. UczęstnikUczestnik walk o niepodleglośc w latach [[1919-1920]]. Brał udział w obronie Lwowa przed Ukraińcami Lwowa, po bitwie pod Zamościem odznaczony został Krzyżem Walecznych. Oficer służby stalejstałej WP, dowodzyłdowodził dyonem Artylerii w 1939 roku. Zbiegł z niewoli Niemieckiejniemieckiej. Komendant Obwodu Krasnystaw i Chełm, inspektor Inspektoratu Południowego Okręgu Lwów, komendant Okręgu Lwów «Nie» «WiN», wyjechał w grudniu [[1945]] na Śląsk, tam zorganizowalzorganizował Eksterytorialny Okręg Lwowski «WiN», którego był komendantem do aresztowania 16 marca [[1948]]. W więzieniu we WroclawiuWrocławiu został skatowany podczas przesłuchania,zmarł-według zmarł. Według innej wersji wyrzucony, lub wyskoczył sam z okna więzienia. W roku [[1965]] władze PRL pośmiertnie zrehabilitowały ppłk Anatola Sawickiego przywracając mu odznaczenie Krzyżem Virtuti Militari i Srebnym Krzyżem Zasługi. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiażdą Orderu Odrodzenia Polski.
