Glikozydy nasercowe: Różnice pomiędzy wersjami

* ''[[Strophantus gratus]]'' (strofant wdzięczny)

 

Glikozydy nasercowe hamują działanie [[pompa sodowo-potasowa|pompy sodowo-potasowej]]. Powodują przez to zwiększenie stężenia wewnątrzkomórkowego [[sód|sodu]] i [[wapń|wapnia]], przez co wywierają dodatni [[efekt inotropowy]] (zwiększają siłę skurczów). Na czynność naczyń i serca działają bezpośrednio i pośrednio, wpływając na układ nerwowy [[układ współczulny|współczulny]] i [[układ przywspółczulny|przywspółczulny]].

 

Glikozydy nasercowe zmniejszają napięcie układu współczulnego, powodując zmniejszenie oporu tętniczek obwodowych. Bezpośredni wpływ glikozydów jest przeciwstawny i powoduje zwiększenie oporu.

 

Glikozydy dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego. Cechują się szeroką dystrybucją w tkance mięśniowej.

 

''dopracować''

 

''dopracować''

 

Przedawkowanie glikozydów naparstnicy objawia się następującymi objawami:

* [[bradykardia|bradykardią]]

** częstoskurcz przedsionkowy z blokiem.

 

Objawy przedawkowania terapeutycznego często ustępują po odstawieniu leku. Poważniejsze przedawkowanie i zatrucie jest wskazaniem do hospitalizacji. Za cechę bardzo ciężkiego zatrucia uważa się stężenie [[digoksyna|digoksyny]] w surowicy przekraczające 15 ng/mL. Zaleca się następujące postępowanie terapeutyczne:

* uzupełnienie niedoborów jonów - kroplówka z Mg i K

Forsowana dializa i hemodializa są bezskuteczne w zatruciu glikozydami naparstnicy.

 

# W. Kostowski, Z.S. Herman ''Farmakologia. Podstawy farmakoterapii.'' Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2003 ISBN 83-200-3350-0.

 

 

[[cs:Srdeční glykosidy]]

[[et:Südameglükosiidid]]

[[en:Cardiac glycoside]]