Bill Brandt: Różnice pomiędzy wersjami

 

Po zakończeniu pracy jako wolny strzelec dla Paris Magazine w 1930, Brandt powrócił do [[Anglia|Anglii]], gdzie robił zdjęcia do takich magazynów jak Lilliput, Harper's Bazaar, czy News Chronicle. Fotografował życie klasy średniej oraz wyższej przed oraz w trakcie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], wydając takie publikacje jak "The English at Home" (1936), "A Night in London" (1938), czy "The Camera in London" (1948). Jego fotoreportaże z tamtego okresu łączyły ze sobą prostotę fotografii reporterskiej z nutką dziwności i [[surrealizm|surrealizmu]].

 

Brandt stracił zainteresowanie reportażem wraz z zakończeniem [[II wojna światowa|II wojny światowej]], kiedy to [[ekspresjonizm|ekspresjonizm]] oraz [[surrealizm|surrealizm]] stawał się coraz bardziej widoczny. Bardzo często pracował nad [[akt|aktami]], w których wykorzystywał nietypowe ustawienia postaci oraz dziwną [[perspektywa|perspektywy]]. Ważną częścią jego pracy było także portretowanie pisarzy i artystów oraz zdjęcia plenerowe Wysp Brytyjskich. Typowe dla Brandta są fotografie mocno kontrastowe, wyzute całkowicie z tonów średnich, często wykonane przy użyciu bardzo szerokiego kąta. Bardzo szanowany za swoje pełne wyrazu zdjęcia, Brandt jest uważany za jednego z najwybitniejszych fotografów [[Wielka Brytania|brytyjskich]] [[XX wiek|XX wieku]]. Pisząc o swojej pracy, Brandt powiedział, "Fotografia jest wciąż bardzo nowym medium i wszystko w niej musi być wypróbowane... fotografia nie ma zasad. To nie sport. Ważny jest efekt, a nie sposób, w jaki został osiągnięty."