Wersja z 13:10, 17 wrz 2008 edytuj Historyk4444 (dyskusja \| edycje) 319 edycji tekst hasła		Wersja z 13:11, 17 wrz 2008 edytuj anuluj edycję Historyk4444 (dyskusja \| edycje) 319 edycji korekta następna edycja →
Linia 9: Jako "wróg ludu" Ksiądz został aresztowany w Bargłowie koło Augustowa w dniu 19 stycznia 1949 r. o godz. 15. Zatrzymania dokonali pracownicy Wydziału V Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku - kapitan Stefan Tomczak (naczelnik tego wydziału) i podporucznik Bogdan Załuski (kierownik V sekcji Wydziału V), przy pomocy pracowników operacyjnych i wartowników z Powiatowego UB w Augustowie. Akcja została przeprowadzona w głębokiej tajemnicy tak, że Kuria Biskupia w Białymstoku dopiero 15 lutego 1949 r. dowiedziała się o aresztowaniu - w odpowiedzi na list wikariusza kapitulnego Kurii Biskupiej ks. biskupa [[Czesław Rydzewski\|Czesława Rydzewskiego]]. W spreparowanym akcie oskarżenia zarzucano ks. Poniatowskiemu, że jako wikariusz parafii Szumowo utrzymywał kontakty z członkiem [[Narodowe ~~Zjednoczenia~~Zjednoczenie Wojskowe\|Narodowego Zjednoczenia Wojskowego]] Bronisławem Karwowskim, ponadto podczas amnestii w 1947 r. przyjął od niego 200 tys. zł. w celu wykupienia z więzienia byłego komendanta NZW inżyniera [[Romuald Kozioł\|Romualda Kozła]], przy wykorzystaniu znajomości z wiceministrem [[Bolesław Podedworny\|Bolesławem Podedwornym]]. Sam Karwowski podczas podczas przesłuchania zeznał, iż poznał ks. Poniatowskiego w maju 1946 r. W oparciu o te zarzuty w dniu 20 stycznia 1949 r. wojskowy prokurator rejonowy w Białymstoku kapitan Ludwik Borowski wydał wniosek o czasowe aresztowanie Księdza, a 18 lutego zgodził się na przedłużenie aresztu do 20 marca. Następnie w dniu 20 maja 1949 r. został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku (rozprawie przewodniczył major Aleksander Filis, ławnikami byli starszy strzelec Antoni Tablica i strzelec Stefan Bidziński) za udzielenie pomocy członkom NZW, Bronisławowi i Henrykowi Karwowskim, na 5 lat więzienia, utratę praw publicznych na 3 lata i konfiskatę całego majątku. Zmiana nastąpiła po śmierci [[Stalin]]a. W dniu 17 maja 1953 r. zastosowano wobec księdza amnestię i zmniejszono mu wyrok o jedną trzecią - do 3 lat i 4 miesięcy. Niezwłocznie też wypuszczono go na wolność. Wówczas biskup łomżyński chciał mianować Księdza Poniatowskiego wikariuszem w Lipsku, ale nie uzyskał zgody [[Wojewódzka rada Narodowa\|Wojewódzkiej Rady Narodowej]] w Białymstoku. W dniu 20 września został mianowany wikariuszem w [[Wąsocz]]u, a dwa lata później [[proboszcz]]em w Przerośli. Przez cały ten i późniejszy okres ksiądz chorował na poważny niedowład nóg - to był skutek pobytu w więzieniu. Nigdy już nie odzyskał pełni sił.

Zygmunt Poniatowski (duchowny): Różnice pomiędzy wersjami